Sommige dagen moeten geschreven worden in hoofdletters.

Gisteren was zo’n dag, WZH Prinsenhof / WZH Revalidatie mocht gastlocatie zijn voor de 350e voorstelling van Tour d’Amour. Een dag vol warmte, ontroering en herkenning, precies zoals het leven zelf. Dit meldt locatiemanager Richard Spraakman. "Een volle zaal, met meer dan 110 bezoekers; bewoners, vrijwilligers, medewerkers, familie en buurtgenoten. Tour d’Amour is geen gewone voorstelling. Het is een ode aan de liefde; jong en oud, teder en stormachtig, fragiel en krachtig tegelijk. De voorstelling laat zien hoe belangrijk het is om jezelf te kunnen zijn, en om de ander te blijven zien", zegt hij. "Tour d'Amour, een uniek programma over seksuele en genderdiversiteit. Een interactieve voorstelling over de liefde en het universele verlangen om jezelf te kunnen zijn, toen en nu, met liedjes en verhalen. Er waren indrukwekkende verhalen van Eveline van de Putte, Remke Charlotte Verdegem en Magda Romgens. Deze voorstelling raakt aan de kern van ons werk in de zorg, jezelf kunnen en mogen zijn. De verhalen werden ondersteunt met prachtige muziek en zang van Tom de Jong en Guus Westdorp". 

Tijdens de vertolking van het nummer van Toon Hermans, “De appels op de tafelsprei”, door Guus Westdorp werd het indrukwekkend stil in de zaal.

“Vier maten glimlach
Vier maten droef
Vier maten sofa
Vier maten poef
Vier maten blij zijn
En vier maten rouw
Dat is m’n liedje voor jou.”

In die paar regels ligt het hele leven besloten. Blijdschap en verdriet, licht en donker, nabijheid en afscheid, alles heeft zijn plaats. En dat is precies wat wij elke dag zien en ervaren in ons locatie. In een lach tijdens het koffiedrinken, een traan bij een herinnering, een klein gebaar van troost.

De 350e Tour d’Amour voelde als een spiegel.
Een herinnering dat het leven niet altijd groots hoeft te zijn om betekenisvol te zijn. Dat juist in de kleine momenten, de gewone dagen, de liefde het hardst klinkt.

Richard Spraakman: Als locatiemanager voelde ik een diepe trots. Trots op onze bewoners, revalidanten en medewerkers en vrijwilligers, die samen de ziel van deze locatie en organisatie vormen. Trots dat we ruimte konden bieden aan een voorstelling die onze waarden zo prachtig vertolkt: open, samen en geborgen, en vooral neem jezelf mee in het prachtige werk wat we doen". 

“Het is de liefde, die maakt dat de wereld nog draait.”

Het was voelbaar, van de eerste toon tot het laatste applaus. En dat is misschien wel het mooiste aan mijn vak, dat ik mag helpen om zulke momenten mogelijk te maken. Momenten waarin zorg, kunst en het leven zelf elkaar vinden.
Momenten waarin we, met elkaar, ons eigen liedje zingen: vier maten glimlach, vier maten droef…

En dat liedje? Dat is ons liedje voor elkaar, juist in deze tijden.