Met de voordracht van Nadine Stemerdink als burgemeester van Voorschoten is de baantjescarrousel weer eens goed op stoom gekomen. Ik ben groot voorstander van ‘kartelbestrijding’. Het partijkartel moet worden doorbroken. Circa 10.000 kartelleden draaien rond in de bestuurlijke baantjescarrousel: zij vormen het grote probleem van ons land. Hun belangen zijn vaak tegengesteld aan de belangen van de Nederlandse bevolking. Ze werken voor zichzelf - niet voor het land.

De storm van kritiek die de PvdA geoogst heeft met het voordragen van Rabin Baldewsingh als wethouder in Leidschendam-Voorburg heeft zijn windmolen zeker wat extra omwentelingen doen maken. “De selectiecommissie werd getroffen door de grote gedrevenheid van Baldewsingh en zijn inspirerende analyse van en visie op de problemen van de hedendaagse samenleving. Met name ook over hoe hij nadenkt over de post-corona periode.”

Waarom moet er perse een wethouder benoemd worden? De PvdA is numeriek overbodig en onlangs is Dhr. Kist, naar volle tevredenheid, toegetreden tot het college. Het college staat al in de winterstand tot de komende verkiezingen. Sommige wethouders hebben al hun dossiers verpest en zitten spreekwoordelijk de hele dag punten te slijpen. Het salaris en bijkomende wachtgeld kunnen we prima anders besteden lijkt me. Het zou financieel zeer verstandig zijn de positie niet in te vullen, geen wachtgeld voor Stemerdink en deze kosten besparen. We kunnen het goed gebruiken.

Met de grote gedrevenheid van Baldewsingh en zijn inspirerende analyse van en visie op de problemen hebben we eerder kennis kunnen maken. De overlast van zijn windmolen is evident. Inwoners ervaren naast de ontsiering van onze gemeente bijzonder verschrikkelijke overlast.  Inwoners rapporteren overlast van laagfrequente geluid van de windmolen dat alsmaar doorgaat en hinderlijke slagschaduw. Letterlijk om gek van te worden! Denk in dit opzicht ook aan de waarde van hun woningen. Allemaal bijkomende schade die Baldewsingh vooraf wist en willens en wetens naast zich heeft neergelegd.

“Hoe kan één windmolen nou het landschap ontsieren?” aldus Baldewsingh. “Ik geloof dat niet. Ik denk dat dit een goede kans die we met elkaar moeten benutten.” Het zijn deze twee zinnen waarmee Baldewsingh zich volledig gediskwalificeerd heeft als wethouder in Leidschendam-Voorburg. Ook het feit dat hij blijkbaar nadenkt over een soort sociale heilstaat in de ‘post-corona periode’ vind ik heel eng. De sociale heilstaat, door sommige politici als hoogste ideaal gezien voor de menselijke samenleving. Weer een bestuurder die denkt dat het straks allemaal anders moet. Laten we vooral teruggaan naar normaal, waar normaal echt zo gek nog niet was.

Speerpunt van het huidige college is burgerparticipatie. Hoe kan een man die de participatie rondom zijn windmolen zo slecht heeft ingekleed, iets toevoegen aan een bestuur dat wil verbeteren op participatie? De baantjescarrousel draait door… net als de windmolen…

Leon de la Croix is een betrokken inwoner uit het Damcentrum en lid van de belangengroep Dambelang