Plaatsvervangende schaamte

10 June 2018, 10:22 uur
Algemeen
mainImage
Digitaal Dagblad
Afbeelding is niet meer beschikbaar

Meestal zie je het alleen in films. De bruid en bruidegom staan zenuwachtig bij het altaar en de priester draait zich om naar de aanwezigen of er nog iemand is die bezwaar heeft. Zo niet, dan moet men voor eeuwig zwijgen.

En ja hoor, waar iedereen al bang voor was: de ex van de bruidegom staat op. Een stilte valt in de zaal. De muziek verstomt, de decoraties krimpen ineen. Een tirade van teleurstelling en woede barst los. De ex tiert dat de bruidegom totaal niet te vertrouwen is en dat zij zelf nog nooit zó bij iemand op haar gezicht is gegaan. Een plaatsvervangende schaamte breekt onder de aanwezigen uit.

Wie bij de benoeming van de nieuwe wethouders en de toetreding van een aantal raadsleden in de raad aanwezig was, kent het gevoel. Ouders, kinderen, ooms, tantes en vrienden zaten in hun feestkleding klaar voor een feestje van de installatie van hun dierbare.

Voorafgaande aan het feestje mocht de raad nog een mening geven over het nieuwe coalitieakkoord. Zo ook de oude coalitiepartners die tot voor kort dikke vrienden waren.

En toen werd het stil. De ex was opgestaan en hield haar preek. En ook hier brak een pijnlijke plaatsvervangende schaamte bij veel aanwezigen uit. Dit wilde men als toeschouwer niet meemaken. Het liefst wilde men in de meegebrachte bossen bloemen wegkruipen. Na afloop van de tirade was er geen boegeroep. Het applaudisseren was namelijk eerder op de avond ook al door de burgemeester verboden en daarom bleef het bij een droevige stilte.