Het Voorburgse zangkoor Corda Vocale geeft samen met Hans Matla een jubileumconcert. Matla heeft regionale bekendheid in Leidschendam-Voorburg, Rijswijk en Zoetermeer.
Hierbij zijn achtergronden.
Hans Matla groeide op in een puur Haags gezin waar muziek de boventoon voerde. Zijn ouders hebben het bestaande familiebedrijf in piano’s, orgels en muziekinstrumenten voortgezet. Eerst in de Weimarstraat, bijna naast het toenmalige zwembad de Regentes. In die tijd reed er nog een tram door de straat en speelde kleine Hans op de trappen van de Regentessekerk. Toen hij nog klein was, vond er een voor hem grote gebeurtenis plaats: de uitvaart van zijn opa.
Hij vond dat wel interessant: stukken van de straat werden onder leiding van een politieagent afgezet om de rouwstoet enkele minuten voor de winkel stil te laten staan. Zijn opa woonde daar niet meer maar had een groot deel van zijn leven in die winkel en de bovenliggende woning doorgebracht. Dat verdiende een eerbetoon.
Moeder Matla was naast huisvrouw en beheerder van de winkel ook een fervent koorzanger. Zij was jarenlang lid van twee zangkoren en zo kwam het, dat Hans al op vijfjarige leeftijd twee avonden lang muisstil in het midden van de eerste rij, precies achter (en geheel geobsedeerd door) de dirigent de Mattheus Passion zat te volgen, een stuk, dat voor hem heel dierbaar is geworden. Volgens ‘overlevering’ ging na afloop een trotse moeder hem voorstellen aan de dirigent die hem vroeg of hij geen slaap had gekregen. Hierop had Hans geantwoord” wat u net hebt gedaan, ga ik ook doen!”.
Hans kreeg al vroeg muziek- en pianoles en dat ging hem op natuurlijke wijze goed af. Dat wil zeggen, hij heeft eerst een paar pianodocenten ‘versleten’ die het totaal niet met hem zagen zitten. Op het moment dat er toch ernstig aan zijn muzikaliteit werd getwijfeld bracht zijn vader hem met een pianopedagoge in contact die al na 3 minuten zei: die wil ik op les! Wat bleek? De andere docenten hielden vast aan strakke regels en dat werkt(e) bij Hans altijd averechts. Deze pedagoge had natuurlijk wel haar regels, maar liet Hans vrij om zijn muzikaliteit daarmee te combineren en vooral een eigen weg te ontdekken.
Hans woonde tot zijn 12e jaar in de Weimarstraat. Zijn vader had een ander gerenommeerd pianobedrijf overgenomen, een groot bedrijf voor piano’s, vleugels, met een grote werkplaats en uitgebreide activiteiten. Ook dit was een al lang bestaand bedrijf. Het zat al sinds 1840 op de hoek van de Lange Houtstraat en de Casuariestraat (het huidige Dantzig) en had ook landelijke bekendheid. Het gezin Matla verhuisde van boven de winkel naar een eigen huis op de Laan van Meerdervoort, nabij de Bethlehem kerk. Voor moeder Matla was het een bijzondere verhuizing, want nu woonde zij schuin tegenover het pand waar zij zelf was opgegroeid. In een kruidenierswinkel, ook op de Laan van Meedervoort. Het muziekbedrijf, met inmiddels 30 medewerkers had onder andere meer dan 470 piano’s bij particulieren in de verhuur, er werden met concertvleugels bijna 500 concerten per jaar verzorgd en met een uitgelezen groep pianotechnici en pianostemmers werden vele instrumenten door het hele land gereviseerd en onderhouden.
Hans Matla ging bij die nieuwe “pianojuf” met sprongen vooruit en gaf dus al op jonge leeftijd les aan muziekkorpsen en was enige tijd tambour-maître. Zijn militaire diensttijd volbracht hij bij het tamboer- en trompetterkorps van de Koninklijke Militaire Kapel, waar hij trompet en xylofoon speelde; als koorzanger was hij bij meerdere koren actief. Hans studeerde muziek en zou in Duitsland verder gaan studeren. Vanwege ziekte van zijn vader ging dat “tijdelijk” niet door en ging hij in het bedrijf werken, om daarnaast zijn studie te vervolgen. Het werd een leuke, interessante, zware maar tegelijk ook leerzame periode. Naast de studie ging Hans al dirigeren en begon langzaamaan musici, die hij overdag “als klant” tegenkwam ook ’s-avonds op de podia als collega te ontmoeten.
Matla Muziek (voorheen van der Does) was al heel lang een begrip in Den Haag, maar ook in vele delen van het land. Vele Hagenaars kochten er hun muziekinstrument en ook bladmuziek of lieten een piano of vleugel onderhouden. Met regelmaat waren er bekende gezichten in de winkel te zien. Naast actief hofleverancier te zijn kwamen er ook bekende Nederlanders en musici over de vloer. Niet alleen niet alleen maar om te kopen, maar ook om elkaar te ontmoeten of om in de aanwezige “muziekstudio” te repeteren.
Na via het Conservatorium van Den Haag, en later ook privé, piano en koordirectie te hebben gestudeerd, (o.a. bij Nel van Buitenen, Jaap Stotijn, Henk Mostert en Jaap Hillen) bleef Hans tijdelijk bij zijn vader in de zaak werken. Daarnaast werd hij voorzitter en bestuurslid van diverse culturele organisaties, waaronder de Kerngroep Cultuur Gemeente Den Haag en de stichting Prinses Christina Concours. Hans was initiator en producent van de projecten "Grand Gala Classique", maar natuurlijk is hij op de eerste plaats dirigent!
Eind jaren 80 waren er redenen voor Hans om het familiebedrijf over te doen aan een importeur van piano’s en vleugels, waarna hij zich fulltime kon gaan inzetten voor de muziek zelf.
Hans heeft zich in de loop van de tijd diverse stijlen eigen gemaakt. Klassiek geschoold werkte hij met klassieke-, en later ook met jongeren-, mannen-, en popkoren. Tevens richtte hij zich op revue en musical en was hij jaren dirigent van een Big Band. Hans volgde diverse Masterclasses en bijscholing (o.a. bij Jos Vermunt). Met het - in 1996 door hem ontdekte - moderne oratorium: “The Jerusalem Passion” ging Hans speciale projecten organiseren, die niet alleen voor de bezoeker, maar zeker ook voor de deelnemer waardevol bleken. Dat resulteerde in de première in Nederland (Den Haag 1999), waarna het stuk een meer dan succesvol vervolg kreeg in de Doelen Rotterdam (van 2000 tot 2010), in Praag (2011), Den Haag (2013), Mannheim en Bad Nauheim (2014), in 2017 in Rotterdam (Laurenskerk) en Den Haag (Zuiderstrandtheater) met weer een buitenlands vervolg: Leipzig (2018). In 2020 en 2021 helaas geen concerten i.v.m. Covid-19. Na lang wachten was het weer mogelijk in 2022: in de nieuwe concertzaal Amare in Den Haag. Deze concerten vonden allen plaats naast de reguliere concerten van zijn koren.
In 2001 kwam Hans bij toeval in contact met de muziek van (en later met) Karl Jenkins, wiens muziek voor Hans van grote betekenis werd. Sinds 2005 staan er ruim 16 Jenkinsconcerten op zijn naam. Net als destijds de oprichting van stichting JP Muziekproducties en stichting Corda Vocale, richtte Hans ook het “Dutch Jenkins Choir” op (vanwege de ontstane vriendschap met Sir Karl Jenkins werd hij erevoorzitter). Hans is van deze drie stichtingen artistiek leider. Door de passie voor deze muziek en de ontstane vriendschap met Karl Jenkins werd hem in 2019 een ‘Tribute’ aangeboden t. g. v. de 75e verjaardag van Sir Karl Jenkins.
De passie van Hans is, om alle vormen van cultuur met elkaar te (blijven) verbinden in het besef, dat cultuur een van de pijlers van de beschaving is. Zijn initiatieven en projecten zijn gebaseerd op het combineren van disciplines als beeld en muziek met als resultaat een “beleving” voor zowel uitvoerenden als voor de bezoeker/het publiek. De nadruk ligt hierbij op klassieke muziek dan wel cross-over en met name gericht op de beleving en passie van de amateurkoren. Daarmee geeft hij uiting aan zijn gepassioneerde visie:
“zingen en luisteren is echt voor iedereen”.
Hans wordt regelmatig gevraagd als spreker en als initiator en/of adviseur van bijzondere evenementen. Niet alleen m.b.t. muziek, zo sloot hij – als Buitengewoon Ambtenaar Burgerlijke stand – inmiddels bijna 1200 huwelijken. Vanwege zijn grote verdienste voor cultuur en samenleving werd Hans Matla in 2013, tijdens zijn concert in de Haagse Dr Anton Philipszaal, benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau.
Het valt moeilijk te omschrijven in welk hokje Hans past. In zijn leven (Hans is nu 70) heeft hij meerdere passies vormgegeven. Als pianoman met zowel liefde voor en kennis van het instrument, als liefhebber van harmonie, fanfare maar ook symfonieorkest, als specialist in het creëren en verder brengen van koorzangers, maar ook als liefhebber van de taal door het schrijven van columns en het spreken in het openbaar. Eigenlijk dus een meervoudig talent, dat door zijn omgeving wordt omschreven als iemand die leeft om anderen te vermaken met de bedoeling dat zij er zelf plezier aan beleven. Zijn credo is: Muziek maken is op de eerste plaats zelf genieten. Als je dat doet, dan mag vervolgens het publiek komen kijken, hoe jij, samen met anderen, geniet van je eigen passie.
Zijn bijnaam? “Hans Anders”. Dat heeft niets met brillen te maken, maar Hans kijkt naar alles met een kritische blik en de vraag, waarom het altijd zo werd en wordt gedaan. Met de intentie het anders aan te pakken. Niet om het hoe dan ook anders te doen, maar dat het verrassend en vernieuwend kan zijn.
Om er plezier aan te beleven! Zijn handelsmerken? Dat zijn zijn (soms scherpe) humor en emotie. Voor hem is dat de brandstof waarop hij het ’t beste doet. En nog duurzaam ook!