Trainer Wolter Wullur van Forum Sport is gisteravond overleden. Hij is 63 jaar geworden. Wullur was al enige tijd tijd ziek. Twee weken geleden kreeg hij een eerbetoon van veel (jeugd)leden van de Voorburgse club. "Wolter trainde tien jeugdteams", aldus Hendrik Jan van Pelt namens Forum Sport in een eerste reactie. "Ondanks zijn discipine was hij enorm geliefd. Het verdriet bij veel (jeugd)leden is groot". 

Onlanks schreef hij een afscheidsbrief aan de leden van Forum Sport, waarvan de inhoud als volgt luidde.

Via dit bericht wil ik iedereen bedanken die van mijn afscheid op Forum Sport een onvergetelijke en emotionele dag hebben gemaakt. Ook al ben ik misschien niet altijd even uitbundig, weet dan dat ik de aanwezigheid van alle belangstellenden heb gezien en zeker ook gehoord.

Het was mijn grote wens om nog één keer mijn team te kunnen coachen, maar dat dit onder luide toejuichingen van een ieder die ik de afgelopen 12 jaar heb getraind, zou plaatsvinden, had ik nooit verwacht.

Wat was het mooi om te zien hoe de ukkies die ik ooit in de E-jeugd training gaf, nu zijn uitgegroeid tot (bijna) volwassen mannen die aanwezig waren om mij een hart onder de riem te steken. Wat was het mooi om te zien dat de meisjes die ik training gaf, als jonge vrouwen aanwezig waren om mij een mooi afscheid te bezorgen. Dit doet een oude man meer dan dat ik jullie kan tonen. Wat heb ik genoten van de inzet van mijn allerlaatste team en de wijze waarop dit op het hoofdveld naar een overwinning werd toegejuicht door zoveel oud-pupillen die ik training heb gegeven en andere belangstellenden. Ik kan jullie allemaal maar één ding zeggen: Bedankt dat jullie dit voor mij over hadden!

Dank ook aan alle jeugd- en volwassen spelers die na afloop van de wedstrijd naar mij toekwamen om een hand te geven en mooie woorden te spreken. Helaas was dit wat veel voor mij, maar wat heb ik jullie warmte gevoeld en gewaardeerd!

Ik wil via deze weg ook nog een keer mijn 10 assistenten bedanken voor het overnemen van de trainingen van al die teams die ik plotseling en noodgedwongen niet meer verder kon trainen. Ik hoop dat jullie doorgaan met het mooie trainersvak , jullie een eigen stijl ontwikkelen, maar nooit vergeten wat ik jullie als basis heb geleerd. Daarbij spreek ik de hoop uit dat Forum Sport jullie zal faciliteren om uit te kunnen groeien tot echte trainers die niet alleen een team kampioen kunnen maken, maar zeker ook oog hebben voor elke individuele speler. Hierbij moet het doel zijn iedere individuele speler beter te laten worden. Niet alleen als voetballer, maar zeker ook als mens. 

En dat brengt mij op een belangrijk punt. Tegenwoordig zijn diploma’s noodzakelijk om trainer te kunnen worden. Maar in mijn ogen is ervaring en het kunnen motiveren van spelers het belangrijkste. Dat leer je niet met een diploma. Het geeft toch ook wel iets aan dat zoveel jeugdteams van mij training wilden krijgen? Zelf ben ik pas op mijn 45e begonnen met training geven en te coachen. Door mijn werk was het niet mogelijk om op zaterdag een halve dag op het voetbalveld door te brengen en hoewel ik veel teams kampioen heb gemaakt, ben ik nooit hoofdtrainer geworden. Niet omdat ik het niet kon of wilde, maar door het ontbreken van de verplicht gestelde diploma’s. Ik had gewoon niet meer de ambitie om die te behalen. Daarnaast deed ik het liever op mijn eigen manier dan te moeten samenwerken volgens de regels. Jullie zijn nog jong en kunnen voor je 45e nog heel veel ervaring opdoen en daarnaast tijd investeren in de juiste diploma’s. Door die combinatie kunnen jullie uitgroeien tot echt goede trainers die ook overal aan de slag kunnen. 

Graag wil ik ook de coördinatoren danken met wie ik zo goed heb samengewerkt. Natuurlijk weet ik dat ik als eigenwijs wordt gezien. Maar ik vind mijzelf niet eigenwijs, ik wil het gewoon graag op mijn eigen manier doen.

Ik wil zeker ook de staf, ouders en spelers bedanken van de 13-2. Mijn laatste team dat ik onder mijn hoede heb genomen. Helaas kan ik het avontuur dat we samen zijn begonnen niet afmaken, maar jullie hebben (zeker bij de laatste wedstrijd) laten zien waartoe een (h)echt team in staat is. Ik ben misschien wel een strenge trainer, maar altijd met één doel: jullie laten groeien en die groei heb ik ook nu kunnen zien. Ik hoop dat jullie doorgaan met de groei en een fijn team blijven vormen waarbij het spelplezier voorop staat.

En dan de twee teams die ik de afgelopen jaren heb begeleid. Wat een mooi afscheid heeft de 17-2 mij gegeven met het kampioenschap. Wat was ik blij dat ik dit nog vanuit de dug-out met jullie kon meemaken. En wat jammer dat de kampioenswedstrijd van de 17-4 werd afgelast. Niet alleen jullie waren teleurgesteld, dat geldt ook voor mij. Maar ook jullie zijn voor mij echte kampioenen!

Een gevoel van spijt heb ik ook over het feit dat ik de techniektraining voor de meiden van de MO11-1 niet kan afmaken. We waren net begonnen en de vooruitgang was al merkbaar. Juist bij de jongste teams is plezier en basis techniek zo belangrijk. Hetzelfde gevoel van spijt geldt ook voor de MO13-1 waar ik al na één week techniektraining weer moest afhaken.

Tenslotte wil ik naast de vele mensen binnen Forum Sport met wie ik zo fijn heb samengewerkt, en die ik hier niet allemaal apart kan bedanken, twee namen noemen: Ronald Mens met wie ik gedurende de afgelopen 10 jaar zowel een haat- als liefdeverhouding heb opgebouwd. We waren het lang niet altijd eens, maar hebben samen veel bereikt. En Indra die zulke lekkere broodjes kip op zaterdag had. Ik keek daar iedere week weer naar uit. De sambal was zelfs voor mij pittig, maar (helaas) zo enorm lekker!

Helaas kan ik mijn trainersactiviteiten nu niet meer voortzetten. Ik kan alleen maar nogmaals iedereen bedanken voor jullie aanwezigheid, toejuichingen, lieve woorden, mooie cadeaus, brieven, kaarten en warme handdrukken. Wij zullen elkaar waarschijnlijk niet meer op Forum Sport zien, maar jullie kunnen ook in de toekomst niet om mij heen. Het bestuur van Forum Sport heeft er namelijk voor gezorgd dat iedere speler die bij Forum Sport komt, automatisch aan mij zal terugdenken. Ik was totaal overdonderd, maar voel mij zeer vereerd en dankbaar dat het bestuur heeft besloten het kleedkamergebouw naar mij te noemen en een bord boven de ingang van het gebouw te hangen. Iedereen zal onder mij doorlopen en dan kan het niet anders of jullie denken iedere keer opnieuw weer terug aan die strenge trainer met zijn vervelende, maar o zo belangrijke, achtjes die jullie oneindig moesten lopen …..

Het ga jullie allen goed en dank voor alle mooie jaren!

Wolter