OVVO en VEO stonden tegenover elkaar in Maarssen. De thuisploeg had tot dan toe drie punten veroverd en VEO twee punten. De posities op de ranglijst in deze overgangsklasse waren vooraf respectievelijk nummer vier en vijf. VEO had al twee ploegen van de “grote drie” (in mijn optiek: GKV, KVS en Nieuwerkerk) getroffen, waarvan OVVO er één had ontmoet. Nieuwerkerk is de absolute, huizenhoge en gedoodverfde favoriet in deze poule, VEO zou (in het licht van het vreemd afgelopen vorig seizoen en de aanwinsten van dit seizoen) als doel kunnen hebben: handhaven en misschien een voorzichtig oogje op het linker rijtje.... Voor de competitie hadden de ploegen tegen elkaar op hetzelfde veld geoefend, waarbij VEO nipt verlies incasseerde. Kortom: alles wees erop, dat deze dag een strijd om een goede plek in de middenmoot zou worden en voor mij vooraf geen gelopen race, fifty-fifty kans…

Het eerste bedrijf verliep voor VEO (dat de geblesseerde Julia Schoenmaker moest missen) helaas redelijk dramatisch. Pas na 10 minuten wist Christine van Eijsden na een flipperkastsituatie doel te treffen, maar toen had de thuisploeg er al vier in liggen. Bij 5-1 nam Ivan Habermehl (gave schoenen trouwens…) zijn ploeg op sleeptouw met goals uit een doortiksituatie en een fraaie afstandstreffer. Zo stond er met nog 11 minuten te spelen voor de rust 5-3 op het bord en was alles mogelijk. Echter OVVO is niet van gisteren, de voormalig leagueploeg was van begin af aan messcherp en knokte voor iedere centimeter.

De thuisploeg gaf veel druk op de ballijnen en wist VEO daarmee behoorlijk te ontregelen. Al met al werden de VEO-coaches Arnoud Kok en Remco Breedveld na 20 minuten al tot een chirurgische wissel gedwongen, waarbij van Eijsden en Karin Olthof van vak wisselden. Intussen wist Robin Fuchs 7-4 aan te tekenen (Mensen wat kan die man hoog springen…), maar OVVO had VEO die eerste helft in de tang: Alleen Olthof kon voor de rust nog doel treffen voor de Voorburgers. De thuisploeg speelde de tijd keurig uit naar de thee en kon gaan uitblazen met een comfortabele 10-5 op het bord.

Je zou zeggen (met de pot tegen KVS in het achterhoofd…) alles is nog mogelijk… En het zou inderdaad nog een minuutje of tien gaan spoken in Maarssen… Bij 11-7 (intussen hadden van Eijsden en Sylvia Jongenburger de korf gevonden…) kwam -met nog 23 minuten te gaan- een man in het veld, die OVVO deed sidderen: David Nanusevski kende een furieuze invalbeurt, motiveerde en joeg zijn team op. Habermehl tekende knap voor 11-8, waarna Daan de Groot en Bouke van Drunick VEO op 12-10 zetten. Het volgende aanvalsvak met daarin Nanusevski, Habermehl, van Eijsden en Marije Scheffers deed haar stinkende best, maar had zes minuten lang de wind niet mee. Via een prachtige actie tussen Nanusevski en Habermehl werd een strafworp (VEO’s eerste waar OVVO al driemaal vanaf de stip had mogen aanleggen…) veroverd, die een beter lot verdiend had, maar zelfs ondanks deze teleurstelling men ging stug door in deze aanval.

Een waar bombardement barstte los op de Maarssense korf, maar alleen Nanusevski wist 12 minuten voor tijd de bal door de korf te jagen, waarop OVVO het vege lijf (anders kan ik het niet betitelen…) redde door in twee minuten naar 14-11 los te breken uit de Voorburgse armklem. Larissa Nagtegaal kwam de gekwetste van Eijsden vervangen, echter de strijd was gestreden. Een strafworp van Daan de Groot bracht de eindstand op 14-12, maar OVVO pakte ook in deze fase de gelegenheid om de tijd rustig uit te spelen.

De teleurstelling was achteraf enorm aan Voorburgse zijde en -het moet gezegd- VEO was niet gelukkig met de arbitrage, maar heeft mijns inziens zichzelf vooral tekortgedaan door missers in de passing en het niet benutten van kansen. Vooraf had trainer/ coach Arnoud Kok echt gehoopt op twee punten, maar het mocht niet zo zijn: “Ons percentage was gewoon te laag”… Net als vorige week tegen KVS (spannende pot met prima tweede helft van VEO) kwam zijn team beregoed terug, naderde tot op één puntje verschil, maar op het “moment suprême” slaagden de Voorburgers er wederom niet in een veelheid aan kansen om te zetten in dat ene belangrijke doelpunt, waardoor het opgejaagde OVVO de kans kreeg weer afstand te nemen…