Tijdens de presentatie over het HOV-traject door Voorburg en Rijswijk sprak Zeno Demper, inwoner van de Overburgkade in Voorburg, voor de leden van de gemeenteraad en wethouder Jeffrey Keus. Hij vroeg zich hardop af wat zijn energie en tijd nu daadwerkelijk hebben opgeleverd. 

Zijn betoog luidt als volgt.

Goedenavond. Geachte leden van de raad, geachte wethouder. Mijn naam is Zeno Demper en woon aan de Overburgkade ten hoogte van het tankstation op de Maanweg. Vandaag wil ik met jullie mijn visie op het participatie traject delen. Goed om aan te geven dat dit mijn visie is, maar ook is afgestemd met een grote groep vertegenwoordigers uit zowel Voorburg West als Oud Voorburg en een onderdeel van het gehele verhaal vormt wat u vandaag te horen krijgt.

Ik wil even klein beginnen met een reflectie op het traject met Urban Sync en daarna wat uitzoomen naar het participatie traject als geheel, want ik denk dat het belangrijk is om vooral dat perspectief mee te nemen in uw overwegingen.  

Heb zelf deelgenomen aan de meedenkgroepen onder begeleiding van Urban Sync en ik moet zeggen dat ik positief ben over hetgeen we daar gedaan hebben. De begeleiding was goed, de mensen kundig en de werkvormen interactief en leuk. Ook vond ik de wijze waarop ze de wijk in zijn gegaan om jongeren te bereiken in paarse pakjes creatief en zinvol. Al met al hartstikke goed om met de wijk te denken over het verbeteren van de veiligheid en leefbaarheid.

Waar de schoen wringt is dat Urban Sync duidelijk de opdracht had gekregen om ons te laten denken over de situatie waarbij er wel een tram zou komen. Dit terwijl in het gesprek met de wethouder afgesproken was ook de situatie waarin er geen tram komt mee te nemen. De bewoners wilden samen met de gemeente ook nadenken over alternatieven voor de tram door de wijk. Helaas bleek dat tijdens de sessies daar geen ruimte voor was, tot ergernis en openlijke wrijving met de deelnemers en de wethouder zelf.  

En wat is het resultaat van dit laatste participatietraject op de uiteindelijke keuze van het voorkeurstraject? Niets voor zover ik kan overzien. Ja, de wethouder zal aangeven dat er 10mio is vrijgekomen voor de leefbaarheid in de wijk die er eerst niet was. Ik snap dat hij dat zo neer wil zetten, maar dat is geld wat hopelijk gebruikt gaat worden om punten op te pakken die al lang aangepakt hadden moeten worden. En daarnaast is het een sigaar uit eigen doos: de helft ervan komt uit de begroting van de gemeente zelf. Maar belangrijkste teleurstelling is dat er geen alternatieven voor het tracé in kaart zijn gebracht.

En daarmee wil ik even uitzoomen naar de afgelopen jaren van participatie. Er is voor mij momenteel 1 voordeel aan deze hele periode. Dat is dat ik mijn wijkgenoten veel beter heb leren kennen. En ik heb ze leren kennen als open, geëngageerde, meedenkende  en redelijke mensen die heus verder kijken dan hun eigen achtertuin. En dat hebben ze laten zien door de afgelopen jaren mee te doen aan tal van initiatieven: platform sessies, gesprekken met raadsleden, wandelingen met wethouders van zowel onze gemeente als Den Haag, brieven, interviews, actiecomités, meedenksessies en niet in de laatste plaats het schrijven van ruim 600 zienswijzen. Maar wat is het resultaat van al dat participeren op het voorkeurstracé? Helemaal niets, nul, nada. Het oorspronkelijke tracé, dat nog maar ‘een eerste concept’ was, is geen meter veranderd. Hoezo ‘we nemen alle opties mee’? Ik zou graag een overzicht willen zien van alle input die door mijn wijkgenoten is gegeven en wat er nou concreet mee gedaan is. Feitelijk, geen diplomatieke woorden, maar boter bij de vis.

U zit hier als redelijk nieuwe Raad, en nieuw college. De start van deze discussie hebt u niet meegemaakt. Gelukkig maar, want u hebt de kans om het beter te doen. Het lukt de nationale politiek niet om burgers betrokken en aangehaakt te krijgen. U hebt wel die instelling, gezien ook huidige coalitie akkoord en de woorden van de nieuwe burgemeester: luisteren naar de inwoners, betrekken van burgers, toejuichen van bewonersinitiatieven. Hier ligt dus uw kans! Laat de enorme betrokkenheid niet opnieuw uitmonden in ‘luisteren maar niets doen’. Bewoners zijn al bijna zo gedesillusioneerd dat ze het bijna opgeven. Tekenend voorbeeld hiervan is wat mij betreft het gesprek wat de wethouder laatst had geïnitieerd om met ons in gesprek te gaan. Waar nog geen jaar geleden men er in grote getalen naar toe gegaan zou zijn, waren er nu slechts een handje vol mensen. Laat dat niet gebeuren!

Afsluitend doe ik dan ook een beroep op het college en raad om niet ook bij te dragen aan deze kloof tussen burgers en volksvertegenwoordiging en naar echte alternatieven te zoeken voor het huidige voorkeurstracé. Tot die tijd, stel het uit – onderzoek eerst want de noodzaak is minder urgent vanwege minder woningen die gebouwd gaan worden. Ik kan mij zo voorstellen dat de oplossing al door een van uw burgers is bedacht in 1 van de vele participatietrajecten.

Dank voor de aandacht.