Het is de Week van Het Vergeten Kind waarin aandacht wordt gevraagd voor de schadelijke effecten van het doorplaatsen van kinderen in de jeugdzorg. Wethouder Jeffrey Keus meldt er het volgende over.
Tijdens het symposium 'Van Huis naar Huis, Nergens Thuis...' vertelde jonge ervaringsdeskundigen op indringende én indrukwekkende wijze hoe de vele doorplaatsingen hun leven uitzichtloos maakte. Ze verloren het contact met hun vrienden en familie, konden niet naar school en leefde continu in angst en onzekerheid.
Waar deze jongeren - verkerend in een kwetsbare en afhankelijke positie - geholpen hadden moeten worden, zijn zij (verder) beschadigd en getraumatiseerd. Alle goede bedoelingen ten spijt maar als we als samenleving deze ongezonde, inhumane én peperdure manieren van omgaan met kinderen willen veranderen, moet het echt fundamenteel anders:
Met Frederique Coelmanben ik het eens dat we het paradigma moeten veranderen. Kinderen zijn niet het probleem en al helemaal geen probleem dat gefixt moet worden. De context waarin kinderen opgroeien moet centraal komen te staan in plaats van symptoombestrijding. Onbegrepen en/of ongewenst gedrag bij kinderen kan een hele "normale" reactie zijn op abnormale omstandigheden. Systemen moeten in dienst staan van de mens in plaats van andersom. Veel mensen wijten de problemen in/met de jeugdzorg aan "het systeem". Echter, wij zijn het systeem: wij mensen met elkaar. Dat is ook het goede nieuws. Wij zijn dus ook in staat om betere systemen te ontwerpen.
Als Gemeente Leidschendam-Voorburg willen we het echt fundamenteel anders en beseffen dat we hiervoor nieuwe beelden en verhalen nodig hebben - juist ook van buiten de jeugdzorg. Gisteren sprak ik met dominee Robert Stigter van de Koningskerk en Rachel Sleurink over mentale problemen bij jongeren en hoe nieuwe (of eigenlijk oude) verhalen ons kunnen helpen in relatie tot zingeving, gemeenschapszin en naastenliefde.
Ook vragen we de creatieve sector om de hashtag#maakkracht van social designers in te zetten voor nieuwe wenkende perspectieven en systemen die in dienst staan van mensen. En om niet in de patronen te blijven hangen betrekken we steeds vaker jonge ervaringsdeskundigen bij ons werk. Zo ben ik bijzonder trots op Ruben van der Geest die als VNG-trainee heel veel kennis en ervaring meebrengt. En op Kim Smits van ExpEx - Experienced Experts die gisteren voor raadsleden een overtuigend pleidooi hield om 'liefdevolle en gelijkwaardige jeugdzorg' als leidend principe aan te houden bij het maken van nieuwe afspraken met jeugdzorgaanbieders.
Tot slot: complimenten aan alle jongeren die zo dapper en eloquent hun persoonlijke verhaal met ons hebben gedeeld. In het bijzonder ook aan Moraya Lopez die haar nare ervaringen in de jeugdzorg in prachtige muziek heeft weten om te zetten.