Ingezonden naar aanleiding van de publikatie over de toenemende emigratiegevoelens in Leidschendam- Voorburg.

"Ook ik voel me al jaren niet meer thuis in Voorburg waar ik nagenoeg mijn hele leven woon. (Ik ben inmiddels 61 jaar). Ik voel me een vreemde geworden in mijn eigen straat ( in Essesteijn) met naast , tegenover én rondom me allemaal expats om me heen.  Spreken geen Nederlands waardoor ik me een vreemde ga voelen met al die andere talen om me heen.  Mengen zich ook niet met de buurt, gaan alleen om met eigen landgenoten, leven hun eigen leven met eigen cultuur. En dat botst best gezien de kookluchten de hele dag, de herrie en het niet willen aanpassen.".

"Tja, de aso's hebben het voor het zeggen, want Handhaving zie je niet. Degene met de grootste bek regeert en maakt de dienst uit. Daarbij zijn er teveel asielzoekers, statushouders en arbeidsmigranten in Voorburg- Leidschendam. Ruim een derde van de bewoners".

"Vroeger was Voorburg heerlijk rustig met veel groen. Inmiddels is alles volgebouwd. Scholen, kerken, weilanden, alles verdween voor huizen.  En dan de Mall. Een hel. Alleen maar overlast van qua verkeer, stank ,teveel mensen. Ja ik woon in Essesteijn maar wat ooit een geweldige rustige wijk was is een en al ellende. Nu 24/ 7 lawaai. En dat is ongezond en geeft stress. Rustig in de tuin zitten lukt niet meer. Lekker wandelen in het groen? Welk groen? Het onkruid dat overal groeit maakt ook dat er meer afval is, want tja...als het er toch niet uitziet, dan maakt wat afval ook niks meer uit".

"Waar is de natuur? De rust? De gezelligheid van de buurt?   Nee, Voorburg- Leidschendam is allang niet meer dat wat het was. Ik begrijp heel goed dat men hier weg wil. Als ik had gekund, dan was ik ook vertrokken".

Met vriendelijk groet,

Een bezorgde inwoonster van naam bij de redactie bekend is. 

P.s. ik wil graag anoniem blijven