Elke avond zit ik aan de keukentafel en kijk ik op de klok. Half zeven, zeven uur, half acht... Waar blijft hij toch? Toen het de eerste keer gebeurde, maakte ik me niet zo'n zorgen. "Druk op het werk," appte hij. Maar nu gebeurt het steeds vaker. Niet alleen op donderdag, zijn vaste borreldag, maar ook op maandag, dinsdag... eigenlijk bijna elke dag.

Gisteravond kwam hij pas om half elf thuis. Zijn adem rook naar alcohol en zijn ogen waren glazig. "Sorry schat, het project loopt uit en daarna zijn we nog wat gaan drinken om stoom af te blazen," mompelde hij, terwijl hij langs me heen naar de slaapkamer schuifelde.
Mijn vriendin opperde dat mijn man misschien met iets anders worstelt dan alleen werkdruk. "Mijn broer begon ook zo," vertelde ze. "Eerst was het een drankje na werk, toen werden het er meer, en uiteindelijk bleek hij een alcoholprobleem te hebben."

Haar woorden bleven in mijn hoofd spoken. Ik begon terug te denken aan de afgelopen maanden. Hij is inderdaad veranderd. Niet alleen komt hij later thuis, maar hij is ook prikkelbaarder geworden. Kleine dingen die hem vroeger niet deerden, kunnen nu een woede-uitbarsting veroorzaken. Zijn belangstelling voor onze gezamenlijke hobby's is verdwenen en hij ontwijkt gesprekken over hoe het echt met hem gaat.
Ook financieel klopt er iets niet. Er verdwijnt meer geld dan logisch is voor "af en toe een biertje na werk".

Na wat online research begreep ik dat dit allemaal signalen kunnen zijn van een beginnende verslaving. Of het nu gaat om alcohol, drugs of gokken – de patronen zijn vaak vergelijkbaar. Mensen die verslaafd raken, vertonen vaak:
- Veranderend gedrag, zoals later thuiskomen of onverklaarbare afwezigheid
- Stemmingswisselingen en prikkelbaarheid
- Financiële problemen
- Verminderde interesse in dingen die ze vroeger leuk vonden
- Ontwijkende of defensieve reacties bij confrontatie
- Veranderingen in slaappatroon of uiterlijk

Ik besloot hem voorzichtig te confronteren
"ik maak me een beetje zorgen," begon ik. "Je bent zo vaak laat thuis, je lijkt gestrest, en ik mis de man met wie ik getrouwd ben."
Eerst ontkende hij alles, werd zelfs boos. Maar toen ik rustig bleef en vertelde dat ik hem wilde helpen, niet veroordelen, brak er iets.
"Ik ben de controle kwijt," gaf hij toe. "Het begon met een drankje om de werkstress te vergeten, maar nu kan ik niet meer stoppen."

Samen zochten we hulp. Na wat research kwamen we bij THE YOUTURN terecht. We kregen de keus uit een afkickkliniek Spanje of een afkickkliniek Thailand. Wat ons aansprak was hun persoonlijke benadering – verslaving is niet alleen een lichamelijk probleem, maar heeft ook emotionele en psychologische wortels.

Het traject bij deze afkickkliniek was intensief, maar waardevol. Mijn man leerde zijn triggers herkennen en ontwikkelde gezondere manieren om met stress om te gaan.
Het was geen makkelijke weg. Er waren terugvallen, moeilijke gesprekken en momenten waarop ik twijfelde of we het zouden redden. Maar nu, acht maanden later, zit mijn man om zes uur weer aan tafel voor het eten. Hij is opener over zijn gevoelens, we communiceren weer.