Wat mij telkens heeft verbaasd als er verkiezingen zijn geweest en de ministersposten worden verdeeld, dat er ministers zijn die op posten worden gezet waar zij -naar mijn idee- totaal geen ervaring mee hebben. Onze minister van Volksgezondheid, Hugo de Jonge, is daar een mooi voorbeeld van. Hugo de Jonge heeft in het onderwijs gewerkt, was in Rotterdam wethouder van onderwijs en is politiek assistent geweest van de onderwijsbewindslieden. Daar ligt naar mijn idee dan ook zijn kennis en kwaliteiten.

Minister de Jonge, die dagelijks te zien is met foto’s en filmpjes op Social media, heeft naar mijn idee geen idee van wat er daadwerkelijk achter vele voordeuren afspeelt. Recent keek ik naar Zembla, een reportage over de ouderen die thuis wonen en eigenlijk naar een verzorgingshuis zouden willen, maar dat is niet meer mogelijk omdat deze huizen zijn verdwenen. Ouderen die van het CIZ geen indicatie krijgen omdat ze nog te goed zijn voor het verpleeghuis, maar wel enorm tussen wal en schip raken met als gevolg te weinig zorg, verwaarlozing en vereenzaming.

In de uitzending werd om commentaar gevraagd aan de minister en dan zie ik die handen alweer spreiden en zegt hij dingen waar we he-le-maal niets mee kunnen. Hij hoort, kent en ziet de problematiek maar daar blijf het dan ook bij.

De huisartsen die regelmatig aan de bel trekken worden niet gehoord. Huisartsen zien hele schrijnende situaties en willen thuiszorg inzetten. Daar zijn soms 5 of meer telefoontjes voor nodig om uiteindelijk een thuiszorgbureau te hebben gevonden die de zorg kan regelen. Maar het thuiszorgbureau, die de zorg dan kan leveren, blijkt een niet gecontracteerde zorgaanbieder te zijn. En het verhaal gaat dat de niet gecontracteerde zorgaanbieders te veel uren declareren en dus frauderen. De huisarts moet in dat geval weer heel veel papieren invullen om het voor elkaar te krijgen dat het thuiszorgbureau, welke niet gecontracteerd is, tóch de zorg aan zijn patiënt mag gaan leveren.

Uit ervaring weet ik dat je hiervoor een hele lange adem moet hebben. De Zorgverzekeraar heeft de touwtjes in handen, en als er dan uiteindelijk toestemming wordt gegeven, moet er vaak heel lang gewacht worden voordat de factuur voor de geleverde zorg uiteindelijk wordt uitbetaald. Ik vind dit zo respectloos naar de zorgverleners en de mensen achter de schermen die deze zorg hebben geleverd. Doordat alles zo op slot gegooid wordt, komen we totaal niet verder. De starheid en bureaucratie wordt alleen maar erger. De regels die er gehanteerd worden zijn soms een onmogelijke opgave om de zorg te mogen leveren. Uiteindelijk wordt de hulpbehoevende oudere hier de dupe van! En dat is toch niet wat we willen?

Maar we zijn er nog niet, enige tijd geleden deed de minister ook nog de uitspraak dat zzp-ers “slecht” zijn voor de zorg.  Dat vind ik nogal een heftige uitspraak ten tijde van groot personeelstekort in de zorg. Koester deze zzp-ers in de zorg alstublieft en geef ze de waardering die zij verdienen. Als deze zzp-ers hun werkzaamheden in de (thuis)zorg niet meer mogen uitvoeren, waar gaat het dan heen met de zorg?

Margriet Plaizier is een autoriteit op het gebied van thuiszorg in Haaglanden. Exclusief voor Voorburgs Dagblad belicht ze haar ervaringen.