Het is duidelijk dat ik graag stukjes schrijf. Is ook niet echt moeilijk als je een uitgesproken mening, een goed geheugen en wat fantasie hebt.

Soms is het moeilijk om een actueel onderwerp te vinden en dan grijp ik terug op het verleden, zoals van een historicus verwacht mag worden. Wel moet ik waken niet teveel over hetzelfde onderwerp te schrijven: de islamisering van onze samenleving.

Kliek

Gelukkig doen zich in ons land – bestuurd volgens een democratisch principe - regelmatig merkwaardige voorvallen voor, die om een column schreeuwen.

Ons land wordt namelijk in werkelijkheid niet door de regering gedomineerd, maar door een politiek correctie kliek die zich in politieke partijen, onderwijsinstellingen, media, ambtenarij en de grachtengordel heeft genesteld. Uit het gemeenschappelijke brein van die kliek borrelt regelmatig iets op waar ik graag een stukje over schrijf. Recent nog de eruptie uit een ambtelijk brein, dat het begrip moeder vervangt door “ouder waaruit een kind geboren is.”

Nieuwe situatie

Nu echter, weet ik voor het eerst in bijna 22 jaar stukjes schrijven niet waar ik moet beginnen. Op zich niets nieuws voor een contemporain historicus, want je werkt met zoveel bronnen en gegevens dat je vooral aan het schrappen bent.

Nu echter word ik geconfronteerd met een lawine aan onderwerpen, waar ik graag mijn tanden inzet en die ik hoofdschuddend en soms luid vloekend de revue heb laten passeren. Ik weet niet waar ik moet beginnen, omdat er een overvloed is. De Fransen noemen dit verschijnsel een mer à boire (zee om te drinken). Ik ben purist, maar noem dit gallicisme toch even, omdat ik het mooier vind dan “teveel om op te noemen”. 

Verontrustend rijtje

TBS’ers, die behandeld moeten worden, ontvangen een vergoeding voor de tijd dat ze in de gevangenis zitten te wachten.

Het O.M. dat lopende zaken seponeert wegens tijdgebrek, steekt dagen in een poging Richard de Mos (100% vrijgesproken) toch te veroordelen.

Overlevenden van de Endlösung met hun kleinkinderen worden uitgejouwd door demonstranten bij opening museum over de verschrikking, die ze hebben ondergaan.

De KNVB last voor alle voetballers een ramadan pauze in, omdat enkelen zo nodig willen vasten. Bezwaren tegen zondagvoetbal zijn altijd belachelijk gemaakt.

Het grootse deel van ons land is het helemaal zat. Toch komen er iedere week 1000 gelukzoekers over onze grenzen.

Een cabaretier wordt binnen twee uur na een filmpje op Youtube door zes politieagenten, die klaarblijkelijk niets anders te doen hebben, lastiggevallen met een huiszoekingsbevel.

De media blijven ons confronteren met hun eenzijdige blik op de Islam. Ramadan en iftar-maaltijden zijn begerenswaardig en verdienen navolging; het fascistische* karakter van de politieke Islam ten spijt.

Een demonstrant staat op een politieauto en schopt naar agenten, die geen van allen hun wapen gebruiken (jammer), zoals in het land waar de demonstrant vandaan komt gebruikelijk is.

Er is groot tekort aan: bouwvakkers, agenten, zorgpersoneel, leerkrachten, NS personeel en medici.

Het feit dat Israëlische kinderen, vrouwen en mannen zijn gegijzeld** wordt genegeerd. Hamas laat ze niet vrij, ondanks het feit dat er dan een wapenstilstand komt.

Een rechter geeft amper straf voor vastplakken aan “Het meisje met de parel” van Vermeer, omdat straf demonstreren kan ontmoedigen. Dus op naar de Nachtwacht!

Zeevaarders uit de 17e eeuw, die met wankele bootjes de oceanen trotseerden en onbekende gebieden betraden mogen niet “dapper” genoemd worden.

Onderzeeërs, die 5 miljard gaan kosten, mogen niet in ons land worden gebouwd, maar in Frankrijk dat ons geen visserijrechten gunt.

Belangrijke Nederlandse bedrijven als ASML en Boskalis willen ons land verlaten door de regeldruk.

Overlastgevende- en uitgeprocedeerde gelukzoekers kunnen niet worden opgesloten tot hun uitzetting (rechterlijk bevel!) Veroordeelden worden na uitzitten straf vrijgelaten.

Tot levenslang veroordeeld tuig mag van het Europese hof niet levenslang vastzitten en moet gewoon weer een gevaar voor de samenleving worden. Nabestaanden en toekomstige slachtoffers ten spijt.

De NPO krijgt een miljard om alle bovenstaande problemen te negeren of te bagatelliseren (moedeloze zucht). Ze besteden vooral aandacht aan het bestrijden van Ongehoord Nederland, dat er wel aandacht voor heeft.

Laat ik eindigen met een anglicisme. Something is rotten in the state of The Netherlands. (bijna Hamlet Act1. Scene.4)

*Ik kan het hard maken (voor de zoveelste keer )

**De godwinners van de linker kant verwijzen nooit naar het regiem, dat in 40-45 ook gijzelaars nam en vermoordde.