In het verleden heb ik mij vaker kritisch uitgelaten over Avalex. Met een knipoog naar de naderende Brexit was de term Avalexit als snel in de wereld geholpen. De rechtsvorm van Avalex is de ‘gemeenschappelijke regeling’. Dat houdt in dat de deelnemende gemeenten eigenaar zijn van Avalex. Feitelijk u en ik dus. Het bestuur van Avalex bestaat uit wethouders van de zes deelnemende gemeenten. Namens de inwoners van onze gemeente is wethouder Astrid van Eekelen lid van het bestuur.

Niet alleen in Leidschendam-Voorburg, maar in alle gemeenten die Avalex bedient klinken er kritische geluiden over Avalex. Op Facebook bestaan zelfs groepen als: ‘De omgekeerde wereld van Avalex’ en ‘Avalex is de weg kwijt’. De lokale- en zelfs landelijke nieuwsmedia berichten regelmatig over de problemen die de inwoners ondervinden. Ironisch genoeg zijn deze inwoners feitelijk de eigenaren. Overvolle containers, grofvuil dat niet opgehaald wordt, hele wijken die veranderen in vuilnisbelten. Sensoren worden niet geplaatst of werken niet. Gemaakte afspraken worden in ieder geval niet nagekomen! Melden of klagen heeft geen zin. Avalex wijst naar de handhaving en de gemeente naar Avalex. Maar meestal weet geen van tweeën het meer. Van het kastje naar de muur. Alleen worden de kastjes in dit geval niet opgehaald. 

Uiteraard hebben inwoners ook een eigen verantwoordelijkheid en laat de handhaving meer dan te wensen over. Dit laatste punt bewaar ik graag voor een volgende keer. Ik ben van mening dat je de afvalinzameling voor inwoners zo simpel en makkelijk mogelijk moet maken. Je moet je afval dus altijd kwijt kunnen en niet tegen volle containers aanlopen. Zeker niet tientallen keren per jaar(!).

Begin dit jaar maakte Avalex bekend commerciëler te willen gaan werken. U moet hier lezen: met minder politieke invloed en controle op het beleid. De directie wil de afstand tussen de gemeenten als eigenaar van de onderneming en het bedrijf zelf vergroten. Nu wordt het even technisch: Avalex zou wel een zogenoemde ‘gemeenschappelijke regeling’ blijven maar wil alle bedrijfsactiviteiten in een aparte vennootschap onderbrengen. De directeur wil meer zeggenschap en minder bemoeienis vanuit de steeds lastiger wordende gemeenten. Het bestuur (wij dus, vertegenwoordigd voor wethouder Van Eekelen) wordt aandeelhouder.

Ik snap die directie van Avalex wel. Avalex bouwt jaren op rij miljoenentekorten op. Het bedrijf hangt aan het belastinggeldinfuus en presteren is optioneel. Er moet daar structureel iets veranderen. Dat wil de directie blijkbaar niet. Zoals eerder gezegd groeit in elke gemeente de weerstand. Ook de bestuurders die namens de inwoners hun taak uitoefenen voelden die druk. Blijkbaar komt deze nu langzaam maar zeker ook de directiekamer binnen. En wat is de reactie van de directie? De kritiek ter harte nemen en de zaken op orde krijgen? Nee. Ze willen de gemeenten op afstand plaatsen en steken de kop in het zand.

In mijn ogen zijn er twee oplossingen. Of Avalex wordt juist nog korter gehouden door de gemeenten en de dienstverlening wordt goedkoper en beter. Ik denk dat dit kan. Of we stappen uit de ‘gemeenschappelijke regeling’ en kijken of we het weer zelf gaan doen of dat we een commerciële partij zoeken die wel van wanten weet. Er zijn veel gemeenten die letterlijk een commerciële partij het vuile werk laten opknappen. Een kanttekening bij een Avalexit. Net als de Britten volgt er een rekening: ons belang in Avalex schijnt 7 miljoen euro waard te zijn, in de min wel te verstaan! Die rekening kunnen we dan ook verwachten, hetgeen bewijst dat we op dit moment niet ons afval verwerken, maar ons belastinggeld aan het weggooien zijn!

Leon de La Croix is een betrokken van het Damcentrum. Tevens is hij naue betrokken bij de belangengroep 'Dambelang'.