Ik denk dat veel mensen het gezegde “als je doet wat je deed, krijg je wat je kreeg” wel kennen, eigenlijk is dat precies hoe het onderwijs nu is. Het systeem is hetzelfde als een tijd geleden, maar de wereld is wel veranderd. Laten we wel even vooropstellen dat niemand in het onderwijs kwade bedoelingen heeft en altijd het beste wil voor de student, maar in samenwerking met de studenten denk ik dat we het onderwijs nóg beter kunnen maken....

Daarom beginnen we met een driehoeksverhouding waar ik vaak aan denk. Ik heb het dan over de drie V’s. Vrijheid, verantwoordelijkheid en vertrouwen. Elke V heeft invloed op de ander. Ik ben ervan overtuigt dat als je een student de vrijheid geeft, hij/zij de verantwoordelijkheid neemt en het vertrouwen wederzijds wordt. Dit zal natuurlijk niet bij iedereen even goed gaan maar het is het proberen waard. 

Vaak als je doet waar je goed in bent dan vind je dat ook leuk om te doen. Je ontwikkelt er een passie voor, haalt er plezier uit en misschien wel het belangrijkste: je haalt er erkenning uit. Je zal dan merken dat je er automatisch ook beter in wilt worden en dat het leren een stuk makkelijker gaat.

Stel nou dat je op het vmbo zit en je bent goed in wiskunde en geschiedenis, maar taal ligt je niet zo. Dan word je automatisch ingekaderd op een lager niveau voor alle vakken. Je kan bijvoorbeeld niet wiskunde en geschiedenis op vwo doen en de rest op vmbo.  

Nog meer stof om over na te denken is bijvoorbeeld het beoordelingssysteem. Het doel van het onderwijs is het opleiden en beter maken van studenten. Het is goed om te leren omgaan met tegenslagen. Maar waarom rekenen we studenten ergens op af als het doel is om ze beter te maken? Wat een student bijvoorbeeld beter zou maken is het geven van feedback, wat kan er beter? Inhakend op het feit dat de kwaliteiten van iemand naar boven worden gehaald. Dus de focus zou dan bijvoorbeeld kunnen liggen op wiskunde en geschiedenis. Waardoor we studenten krijgen die doen waar ze goed in zijn en daardoor met plezier doorgaan. 

Het volgende probleem wat je daarmee verkleint is dat onwijs veel studenten niet weten wat zij willen doen na het studeren. Ligt de focus op iets waar ze goed in zijn en wat ze leuk vinden, zal daar eerder een match uitkomen.

Nog een laatste stelling: willen we de juiste antwoorden? Of willen we een creatieve oplossing? Leren uit een boek en het juiste (ingekaderde) antwoord geven is een manier van testen. Maar gaat het er om dat iemand kan reproduceren of gaat het erom dat iemand zijn eigen creatieve vermogen gebruikt om een probleemstelling op te lossen? Als we met dezelfde antwoorden komen die al in een boek staan, komen we dan verder? Of gaan we verder komen als we gebruik maken van ieder zijn/haar creatief oplossend vermogen?