Als cultureel actief mens zijn het bezoeken van theaters, muziekzalen en musea voor mij heerlijke belevenissen. De overheden zien daarvan het grote maatschappeliijke nut in. En subsidiëren dat ook op gepaste wijze. In die instellingen wordt toneel gespeeld, kabaret opgevoerd, concert ten hore gegeven en een schilderijententoonstelling ingericht. Dat alles wordt geregisseerd door mensen die hun best doen dat zo goed mogelijk te doen. Zonder goede dirigent klinkt een orkest niet goed. Zonder goede conservator kan geen goede tentoonstelling worden ingericht. Daarbij is het zaak de verschillende elementen om het goed te laten worden, perfect in kaart te brengen.

In de Zorg in al zijn facetten heeft de overheid de regie bewust uit handen gegeven. Privatisering en marktwerking waren en zijn daarbij de toverwoorden. Men hoopte door concurrentie betere Zorg te kunnen leveren. Wanneer ik het slagveld in de Zorg overzie, zie ik keihard hardwerkend zorgpersoneel onder veel te hoge druk de onmogelijke opgaven van het Zorgmanagement en de overheid proberen uit te voeren. 

Het droevige resultaat is onaanvaardbaar langere wachttijden bij behandelingen, bij medische ingrepen en op Eerste Hulpposten (SEH's). Te weinig verpleegmogelijkheden voor kwetsbare ouderen. Jeugdzorg op een diepteniveau. En vooral de foute gedachte dat je bij een sterk stijgende en vergrijzende bevolking de Zorgkosten op een nullijn kan zetten. De gevolgen lees je echt elke dag in de krant en zie je op tv. In mijn leven heb ik zo'n reeks jobstijdingen nog nooit meegemaakt. 

De gevolgen zien wij in onze regio onder meer door de sluiting van de SEH van Bronovo per 1 juli 2019. Een stap die het aantal Eerste Hulpposten in groot Den Haag tot 2 heeft teruggebracht. Die posten zijn nu al zwaar belast en zullen bij stijgende bevolkingsaantallen overbelast raken. Het overhevelen van SEH-taken naar huisartsen zal jammerlijk mislukken. Daarvan zijn er ook al te weinig. Je hoeft geen doemdenker of profeet te zijn om dat te kunnen voorspellen.

Het catastrofale verlies aan regie dat de overheid in de laatste 20 jaren willens en wetens heeft doorgevoerd, zal vooral de zwakkeren in de samenleving treffen. Dat is onaanvaardbaar. Er is maar een mogelijkheid dat proces een halt toe te roepen. De rijksoverheid en de gemeenten moeten de afgegeven regie weer in handen nemen. Een Hercules-opgave die men aan zal moeten gaan. Het roer moet om, zoals vele in de nood geraakte huisartsen in de Haarlemse regio al terecht roepen. Het wordt tijd dat we allemaal in opstand komen tegen de afbraak van de Zorg.