Een week geleden zat ik te kijken naar de wedstrijd Sparta-Fortuna, toen ik geconfronteerd werd met een onverwachte pauze. Op signaal van de scheidsrechter werd de wedstrijd stilgelegd en spoedden sommige spelers zich naar de zijlijn om iets te eten of te drinken. Bleek achteraf een soort “iftar snack c.q. dronk”. Het was precies het einde van de Ramadan, althans die dag.*

Brave KNVB

Ik vond het merkwaardig, omdat het een kwartier later pauze was. Sommige spelers die zich aan het vasten houden doen dat de hele dag - zowat twaalf uur lang dus, maar voor de KNVB kan daar klaarblijkelijk niet nog een kwartiertje vrijwillig vasten bij. Ze kunnen ineens niet tot de pauze wachten? De reden lijkt me eerlijk gezegd ook niet het meeleven met de standvastige gelovigen, maar een demonstratie van “kijk ons eens goed zijn, want wij van de KNVB houden braaf en correct rekening met onze religieus geïnspireerde spelers”. Behalve als ze niet op zondag willen voetballen.

Boek

Ik moest denken aan het boek “Onderwerping” van de Fransman Houellebecq, waarin hij de ondergang van de Franse beschaving beschrijft door het voortdurend toegeven aan islamitische verzoeken, die uiteindelijk eisen worden. Het proces van verandering gaat heel geleidelijk en wordt geleid door mensen die zich vooral afzetten tegen politici die waarschuwen tegen de islamisering, zoals Le Pen. Liever een islamitische president dan Le Pen. Daarna is het hek van de dam, want als er één kameel over de dam gaat, volgen er meer. De samenwerking tussen Islam en quasi progressief blijkt fataal, behalve voor de minderheid van moslims en leden van de linkse kerk.

Tot hoever?

Er zijn openbare scholen, waar kinderen gevraagd wordt (lees: moreel onder druk gezet worden) om solidair te zijn met hun islamitische klasgenootjes en mee te vasten tijdens een schoolreisje. Ik ben dertig jaar geleden uit de vereniging van openbaar onderwijs (VOO) gestapt nadat het bestuur voorstelde om gebedsruimtes in te richten in de scholen: N.B. het openbare en dus neutrale onderwijs! Ging niet door, maar alleen het feit dat het voorgesteld werd, was voor mij al voldoende: toedeledokie, snel weg uit die club. Leden van de linkse kerk, die hun basisprincipes opgeven om mensen ter wille te zijn, die zelf niet bereid zijn om ook maar één millimeter af te wijken van hun uitgangspunten.

Hoofddoeken

In Utrecht, Arnhem en uiteraard Pyongyang aan de Amstel mogen boa’s hoofddoekjes gaan dragen; merkwaardigerwijze loopt er nog niet één. Het voorziet dus niet in een reële behoefte. Het is slechts weer een stap in de richting van de islamisering van onze cultuur (Fortuyn 1997.)** Ook weer het bevredigen van het ik deuggevoel van enkele linkse gezagsdragers; doordrammen om te kijken wanneer de wal het schip keert. De overheid dient neutraal te zijn, maar hier zijn sommigen dus bereid af te wijken van de bestaande mores. Weer leveren ze in om de “onderdrukte en gediscrimineerde” moslims te ondersteunen.  

Waarheid in pacht

Logisch, dat die steeds meer gaan eisen. Nu nog wordt slechts in enkele wijken via de minaretten in het Arabisch opgeroepen tot gebed (kan ook via de telefoon), maar daar zullen de islamdrammers niet tevreden mee zijn.

Kerkklokken worden stilgelegd, maar onbegrijpelijke luidruchtige Arabische oproepen van minaretten worden in steeds meer wijken toegestaan; ook al is in zo’n wijk het grootste deel van de bewoners ongelovig of anders gelovig.*** Dat is voor moslims geen argument. Zij hebben de waarheid in pacht en iedereen wil toch de waarheid dienen?

De linkse kerk is bereid de Westerse basisprincipes als de gelijkwaardigheid, staatsneutraliteit, seksuele vrijheid, vrijheid van meningsuiting en vrijheid van partnerkeuze in te leveren.  

Als dat geen bewijs van ons gelijk is, denken ze in de moskee?

* Het is het einde van de dag als het verschil tussen een rode en een zwarte draad niet meer zichtbaar is. De Koran: Soera 2-185 is een stuk soepeler over Ramadan dan over het algemeen in ons land gepraktiseerd wordt.

** De uitgave van een boek met die titel was de aanleiding om Pim Fortuyn massaal te verketteren en te demoniseren.

*** Toen ik met een cruise in Israël kwam, hoorde ik de Arabische oproep tot gebed! Daar is godsdienstvrijheid: het enige land in het Midden Oosten.