Angelique de Vries is zwanger van een tweeling. Ze beschrijft haar belevenissen voor Voorburgs- en Rijswijks Dagblad.

Lees hier de eerste publikatie

Lees hier de tweede publikatie

Hierbij deel 3.

Kinderen naar school gebracht en hop door naar de verloskundige. Het onwerkelijke werd werkelijk; op het scherm zagen we twee vruchtzakjes. Dit kan toch niet ik heb hier over gedroomd. Een tweeling? Er zitten helemaal geen tweelingen in onze families.

Alex en ik hadden vrijwel direct hetzelfde gevoel; dit is wel heel bijzonder, bijna onwerkelijk, jeetje van een gezin van vier naar zes, wel leuk voor de baby’s; het zijn dan wel nakomertjes maar ze zijn wel met zijn tweeën. We geloofden onze ogen niet, wat ons betreft zijn ze welkom! En nu?

Medische rollercoaster

Van het ene, bijna romantische, moment bij de verloskundige zat ik binnen een week in een medische rollercoaster. Aangekomen in het ziekenhuis werd ik meteen even met beide benen op de grond  gezet. Arts: “U bent 41 jaar, we adviseren een combinatie-test; bloedprikken en nekplooimeting en afhankelijk van de uitslag een vlokkentest of een vruchtwaterpunctie. U heeft een verhoogd risico in verband met uw leeftijd en aan een tweelingzwangerschap zijn meer risico’s verbonden en het is lichamelijk zwaarder, niet te vergelijken met een kindje.” Oh oke dacht ik, komt er nog meer? En ja de arts ging nog even door: “U moet stoppen met de buikspieren, gelukkig bent u al boven de 40 dus niet alles is meer zo strak als 12 jaar geleden.” Uhmm pardon ik doe elke ochtend braaf mijn 250 buikspieroefeningen. Was best trots op mijn bijna platte buik en six-pack in wording.  Oh gelukkig de arts zegt nog positiefs: “ Ik zie dat u twee placenta’s heeft,  ieder kindje ligt in een eigen vruchtzakje; dit is in ieder geval minder risico.”

Cirkel rond?

Op basis van de metingen van de arts ben ik uitgerekend op 9 november 2019. Zo onwerkelijk; dat is de geboortedatum van mijn oudste dochter. Ik ben gewoon precies dezelfde periode zwanger als met Jasmijn maar nu alleen met twee. De arts geeft wel direct aan dat de kindjes met 38 weken gehaald worden als ze niet al eerder uit zichzelf komen.

Nekplooimeting

Een week later heb ik de nekplooimeting, niet hoger dan 3,5 mm ‘mag’ het zijn. Ik lig daar op het bed de mantra te herhalen; alsjeblieft niet hoger dan 3,5 mm, niet hoger dan 3,5 mm. Eerste kindje wordt gecheckt en gelukkig 2,3mm. Ik kon een beetje ademhalen nu werd kindje twee gecheckt. Alex en ik zagen het al, dit was dikker dan wat we net zagen. En het klopte de nekplooi was 3,6mm. Ohjee dit is hoger dan 3,5mm. Wat betekent dat...?

Binnenkort deel 4