Corona zorgt ervoor dat je je dorp weer eens van een hele andere kant gaat leren. Alle dagelijkse ommetjes in de buurt zorgen voor veel mijmeringen. Mijmeringen die je in gewone tijden, weet u die nog, nooit deed. Je wordt opmerkzamer als je vaak hetzelfde ommetje maakt. Positieve mijmeringen, negatieve, maar ook mijmeringen waarvan je je denkt ‘waarom moet dit nu’. Ik neem u beetje mee in de ommetjes mijmeringen.

Wat mij het meeste stoort tijdens mijn wandelingen in Voorburg, is toch wel de staat van het groen. Erbarmelijk! En dan heb ik het niet direct over de vele plastic zakken, blikjes en ander vuil wat achtergelaten wordt in het groen door onze eigen dorpsbewoners. Een schande natuurlijk, maar daar kan ik de gemeente niet direct de schuld van geven. Wel als het gaat om de staat van het groen. Veelvuldig zie ik de bramenstruiken en distels woekeren door en over het groen. De klimop heeft zijn weg gevonden naar de kruin van de boom. En dan heb ik het nog niet over de brandnetels en de weegbree. Ik neem niet aan dat deze verwildering van het groen het groenbeleid van de gemeente is. Het lijkt me eerder een kwestie van geen goed groen onderhoud. Dan lees je dat de gemeente het Park Vreugd en Rust weer eens gaat opknappen. Het ontwerp van Zocher moet weer duidelijk worden. Ik hoop dat het mooi word. Tot op heden was het resoluut kappen van bijna al het groen op een eilandje het enige tastbare resultaat.

Op mijn zondagse wandeltocht door de Voorburgse Herenstraat zie ik altijd het mooie initiatief van café Fox, om in deze barre tijden de wandelaar zijn dorst te laten lessen aldaar. Tafeltje buiten, netjes afstand en genieten van een drankje. Ik was er niet bij, maar ik begrijp dat nog niet zo lang geleden een handhaver van de gemeente van mening was dat het tafeltje niet mocht en dat het drankje in de deuropening gekocht moet worden. Mijn gedachten gingen gelijk weer naar de handhaver die de kerstboom die bewoners in hun binnentuin van hem moesten weghalen omdat er geen vergunning was aangevraagd. Ongetwijfeld heeft deze handhaver het recht aan zijn zijde, maar soms moet je vooral naar de omstandigheden kijken en reageren. Het zou zonde zijn dat dit mooie initiatief in de Herenstraat de nek om wordt gedraaid.

Waar ik mij ook zo aan stoorde tijdens één van mijn ommetjes, waren de anonieme negatieve reacties omtrent de benoeming van wethouder Nadine Stemerdink tot burgemeester van Voorschoten. Nu hou ik sowieso niet van anoniemen: wees niet laf en zeg gewoon wie je bent. Of is het natrappen richting de wethouder omdat je een keer niet je zin hebt gekregen? Je wordt niet zomaar burgemeester. Gun haar deze mooie stap.

Laat ik nog één ommetjes-hartenkreet doen. Geen wandel, maar een fietskreet. Ik vraag me echt af of er wel eens een ambtenaar uit ons dorp, een raadslid of een wethouder (sorry burgemeester) fietst over de Laan van Noi in Voorburg. Een groter hobbel pad is echt niet te vinden. Als je geen zin hebt om eitjes te klutsen, doe ze heel in een kom, fiets over de Laan van Noi en je hebt prachtig geklutste eieren. Alleen jammer dat de schillen er nog in zitten. Misschien moet ik mijn hoop vestigen op de nieuwe wethouder van PvdA-huize. Eens kijken of hij|zij fietst.

Paul Q van der Burg