Vorige week zal ik niet snel vergeten. Het was al een hele klus om het stadhuis in te komen. Rood-wit afzetlint voor de ingang. Een grote bel op een paal om mezelf aan te kondigen. Binnen leek het ook al een soort stiltegebied…waar was ik in beland?

Begin maart leerde ik Hinna en Irfaan kennen. Het gesprek was ontzettend gezellig en fijn. Vorig jaar oktober was het driedaagse traditionele feest al geweest, maar voor de Nederlandse wet zou het ook een uitgebreide, feestelijke ceremonie worden. Totdat het coronavirus een streep door die rekening zette. Afwachten wat de richtlijnen van de gemeente zouden worden om te beslissen hoe nu verder?
De condities werden enorm aangescherpt. Dus waren we op deze middag dan ook alleen met het bruidspaar, 2 getuigen, de bode en ikzelf.

Hoe ga je in een kwartiertje alles stoppen wat je weet? Wil je in een kwartiertje alles stoppen wat je weet? ...zit een bruidspaar daar nog op te wachten? Vooraf geappt en gebeld en we zouden er een klein feestje van maken in die vijftien minuten. Gek dan dat de eerste vijf minuten toch volledig beheerst werden door HET virus. Mooi om te zien dat de liefde zich niets aantrekt van dit hele gebeuren, want de bruid had prachtige tranen van emotie bij het geven van het JA-woord. Weloverwogen en vol respect naar elkaar waren zij de afgelopen tijd zo dicht tot elkaar gekomen dat trouwen ....en lees... oud worden en lief en leed delen met elkaar dan ook vanzelfsprekend was geworden. Emoties werden gedeeld met een lieve lach en met een traan.

Als ‘hartjesfee’ zond ik heel veel liefde en geluk met mijn zelf geknutselde hartjesstokje naar dit Lief Bruidspaar toe. Geknuffeld mocht er natuurlijk niet worden. Mooier en liever had het niet kunnen zijn kreeg ik later via een whatsappje te horen. Een moment van liefdevolle emotie kan ik bijschrijven in mijn 'trouwambtenarenhart'.

Terwijl ik dit schrijf lopen er kindertjes langs mijn raam en hebben de beer gevonden die in het zonnetje van het kozijn staat te koekeloeren. #Berenjacht. #Hart voor de Zorg. Mooie initiatieven worden landelijk en lokaal geboren. De bijzonder strenge maatregelen waar we ons aan dienen te houden, het verdriet bij ziekte of misschien zelfs bij verlies, het rekening houden met elkaar, het letten op elkaar maar vooral de onzekerheid over wanneer dit alles voorbij is brengt ons in de thuissituatie toch dichter bij elkaar dan ooit. Allemaal kijken we namelijk alweer reikhalzend uit naar de toekomst. Een toekomst waarin we hopelijk kunnen zeggen. We hebben het geklaard, met ELKAAR!

Paul de Leeuw en trouwens ook Maan zongen het prachtige lied: ‘Ik heb je lief’. Zoek thuis ook je lievelingsmuziek eens op met elkaar en kijk wat voor harmonie er ontstaat. Van harte hoop ik dan ook weer dat iedereen gezond blijft en op elkaar blijft letten.

Ivonne de Natris is trouwambtenaar, oftewel BABS en sluit huwelijken door het hele land.

Kijk eens voor inspiratie op mijn website: www.liefbruidspaar.nl