Vorig jaar januari wisten we amper wat Corona was. Inmiddels zijn we één jaar verder en hebben we er allemaal wel in directe of indirecte zin mee te maken gehad. Sommigen van u hebben misschien een dierbare verloren of hebben zelf Covid gehad. Het lijkt bij ons Nederlanders pas door te dringen hoe ernstig het virus is, als je er zelf mee geconfronteerd wordt. Zolang het aan je deur voorbij gaat, zijn we geneigd te denken dat het misschien allemaal wel mee valt.
In de zomer van 2020 dachten we misschien wel het ergste te hebben gehad en gloorde er weer wat licht in de tunnel, maar niets is minder waar nu blijkt dat de gemuteerde versie zijn opmars neemt, en we wellicht aan de vooravond staan van nog strengere maatregelen om het virus eronder te krijgen.
Voor niemand zijn de maatregelen leuk, maar mijn gedachten gaan toch vooral uit naar de kwetsbare ouderen want voor hen is het afschuwelijk. Juist die bezoekjes van kinderen en/of kleinkinderen doen hen zojuist zo goed en geeft de nodige afleiding.
Uiteraard doen alle zorgmedewerkers hun best om iedereen te verzorgen en dat stukje aandacht te geven. Maar momenteel zijn er in de zorg ook veel medewerkers ziek door overbelasting of omdat ze zelf Covid hebben. Daardoor is de bezetting niet altijd voldoende en kan misschien niet iedereen de aandacht krijgen die zij gewend waren te krijgen.
Ik schrok enorm toen ik vorige week in de krant las dat een meneer zijn leven zo uitzichtloos vond toen hij hoorde dat er een tweede lockdown aan kwam. De herinneringen aan de eerste lockdown, het missen van de contacten, de aandacht, hij wist wat er komen ging en behoede zich voor het verdriet wat hem weer te wachten zou staan. Deze meneer koos ervoor om een einde aan zijn leven te maken.
De rillingen gaan door heel je lijf als je dit leest, maar het is wel de realiteit dat eenzaamheid mensen soms radeloos kan maken.
Daarom is het zo belangrijk om naar elkaar om te blijven kijken. Als blijkt dat een bezoek brengen niet mogelijk is, spreek af dat je regelmatig even belt, of stuur zo nu en dan een kaartje of een bloemetje om er blijk van te geven dat je aan de ander denkt. Een klein gebaar betekent zoveel voor de ander. Afgelopen kerst werd er een actie op touw gezet om de ouderen een kerstkaartje te sturen. Ik denk ongeacht wat voor (feest) dag het ook is, maak dat gebaar aan iedereen die je lief is, en die door deze crisis in een isolement zit.
Laten we vooral blijven omkijken naar elkaar in deze vreselijke tijd die zoveel mensen raakt.
Margriet Plaizier is een autoriteit op het gebied van thuiszorg.
op het gebied van de thuiszorg.