We vragen tegenwoordig vaak naar 'frisse' ideeën, out of the box denken en anders kijken naar problemen. Een andere 'point of view' dus. Jongeren worden hier vaak voor ingezet omdat jongeren nog niet de geprogrammeerde denkwijze hebben als volwassenen. Eigenlijk moet je het zien als kaders die met de jaren om onze denkwijze heen worden gezet. We raken geconditioneerd. En dat is in principe geen probleem, alleen leidt dat tot dezelfde oplossingen voor andere problemen. De wereld verandert, maar de manier waarop we denken om problemen op te lossen niet.

We bouwen muren om onze creativiteit heen wat ervoor zorgt dat we binnen bepaalde kaders blijven denken. Dit gebeurt niet per se expres. De maatschappij, gebeurtenissen, cultuur, ervaring of wat ons wordt geleerd hebben hier invloed op.

Na een aantal jaar zijn die muren hoog geworden maar vanuit bijvoorbeeld je leidinggevende wordt er wel verwacht dat je met een creatieve oplossing komt voor problemen die er spelen. Wat er vaak gebeurt, is dat er van jou verwacht wordt dat je met een professionele, zakelijke reële oplossing komt. Klinkt niet gek toch? Het bedrijf heeft een bepaalde verantwoording naar buiten toe. Blijkbaar zakelijk, professioneel en serieus. Dit zijn eigenlijk ook kaders. Er wordt verwacht dat je met een nieuw, fris idee komt. Maar de instructie die jij hebt gekregen, is het bedenken van een creatieve oplossing welke binnen de kaders van professioneel, serieus, zakelijk en reëel moet blijven. Hey, daar zijn de muren weer! Kortom, er wordt vaak naar buiten gecommuniceerd dat het bedrijf enorm creatief is maar aan de achterkant worden er flinke muren gebouwd.

Ergens is het ook logisch, want je wil niet het risico lopen dat je je naam schaadt door een innovatief, nieuw idee wat misschien niet werkt. Maar als je de ruimte niet geeft, kan die ook nooit worden benut. De kaders worden gezet en daar moet je binnen blijven. Dat betekent ook dat de persoon die met de ideeën moet komen eigenlijk niet meer vrijuit durft te denken. Want wat als het niet voldoet aan de kaders? Dan voelt het alsof je hebt gefaald.

Kinderen zijn niet bang voor fouten. De fout die jij wilt voorkomen door binnen de kaders te blijven denken, die hoeven kinderen niet te voorkomen. Het interesseert ze niets want ze weten niet beter! Hoe lekker is dat, je kan geen fouten maken je kan alleen nog maar leren! Manieren vinden die wél werken doe je door manieren te ontdekken die niet werken.

Kinderen hebben deze kaders niet. Wij zijn gewend te denken in oplossingen die we herkennen. Het eerste waar wij aan denken als we een doos zien is het borgen of verhuizen van spullen, kinderen maken er een stoomboot van of een drumstel.

Daarom is het niet erg om kinds te blijven. In ieder geval om als kind te blijven denken!

Luke Koppe is een talentvolle ondernemer. Hij is met zijn bedrijf onder meer belast met de positionering van De Julianabaan.