Even voorstellen. Mijn naam is Daphne Hennink, 24 jaar jong en werkzaam bij Sima Installatietechniek. Bijna 25 jaar geleden is Sima ontstaan en dat was ook het moment waarop mijn toekomst vast gesteld werd.

24 jaar geleden ben ik geboren in Voorburg, toen waren mijn ouders Martin en Simone al druk bezig met het opstarten van Sima. Ik weet niet anders dan dat mijn ouders altijd aan het werk zijn. Op een goede manier bedoelt. Mijn zusje en ik hebben een hele mooie jeugd gehad, bijna alles kon en mocht, als je maar altijd hard werkt en alles waardeert zei mijn vader altijd.

Op mijn tiende werd mijn kleine meisjesdroom waar en na lang zeuren kreeg ik daar eindelijk mijn eerste paard. Mijn ouders hebben altijd in de paardensport gezeten dus moest ik dat natuurlijk ook proberen.

Ik was er helemaal gek van en was dag en nacht op de manege te vinden. Het enige dat ik nog thuis deed was slapen, maar alleen omdat ik dat niet op stal mocht doen. Anders deed ik dat het liefst daar ook. Mijn ouders hebben mij een hele mooie kans gegeven die ik met beide handen heb aangepakt.

Met vallen en met net iets vaker opstaan groeide ik hard. Ik kreeg iedere week training en begon met wedstrijden te rijden. Daar had ik een paar keer gewonnen en toen had ik de smaak te pakken.  Ik wilde nog meer trainen en vooral nog meer winnen. Op een gegeven moment waren de paarden mijn leven. Ik ging naar school en daarna gelijk door met mijn moeder naar Wassenaar om te trainen. Elke dag.

We hebben vele successen behaald, kampioen van Zuid-Holland, diverse keren mee mogen doen met de Nederlandse kampioenschappen, wedstrijden in het buitenland en mooie concoursen mogen winnen zoals op het CHIO in Rotterdam.

Ik had mijn diploma behaald en wilde nog verder in de paardensport. Er is een groep dat heet de Young Riders, dat zijn speciale wedstrijden voor de top van Nederland onder de 21 jaar. Omdat ik daaraan mee wilde doen, moest ik nog harder trainen. Ik heb mijn 2 paarden toen in Brabant gestald en ben toen elke ochtend om 6 uur vertrokken, 2 paarden trainen en weer terug om te gaan werken. Ik mocht van mijn vader halve dagen bij hem gaan werken omdat ik dit heel graag een kans wilde geven. Daar heb ik ook mooie successen behaald en reed ik mee met de topsporters. Op mijn 21 ste had ik mijn doel bereikt in de sport en wilde ik het ergens anders gaan zoeken.

Ik ben toen fulltime aan de slag gegaan bij mijn vader in de zaak. Het was in het begin even wennen want eigenlijk wist ik helemaal niet wat echt werken in een bedrijf was. Gelukkig zat ik op mijn plek en leerde ik alles vrij snel. Toen ik begon met werken had ik heel erg in het begin het gevoel dat ik mezelf moest bewijzen omdat ik bang was dat ik werd gezien ‘ als de dochter van’.

Het ging mij niet gebeuren dat ik op die manier werd gezien. Ik begon op de montage afdeling, daar heb ik een hele hoop geleerd van Hannus. Na een jaar werd een collega die op de service afdeling zat ziek en het zag eruit dat ze een tijdje uit de running zou zijn. Ik werd in het diepe gegooid en werd daar neer gezet. Met lichte zweethanden ben ik daar gaan zitten, geen idee wat ik moest doen of waar ik uberhaupt meebezig was. Mijn vader had alle vertrouwen en hij zei tegen me dat ik het kon en dat ik gewoon vertrouwen in mezelf moest hebben. Met zijn woorden in mijn achterhoofd en door de paardensport wist ik altijd door te gaan, ook als het even tegen zat.

Want niet alleen is het met sporten vallen en opstaan, zo is het ook in het bedrijfsleven. Ik zeg altijd dat het bedrijfsleven net topsport is. Je moet er alles voor geven anders werkt het gewoon niet. Het kan eenmaal niet half, je ziet Wesley Sneijder ook niet de halve dag slapen en de halve dag een beetje voetballen. Hij heeft ook moeten vechten voor waar hij nu staat.

Ik ben alles van begin tot eind gaan uitzoeken. Ik deed alles zelf want ik moest mijn  draai vinden met mijn team.  Na het keiharde bikkelen, lange dagen en vele vrijdagmiddag borrels thuis waarin de zaak natuurlijk het gesprek was, is het voor mijn gevoel zeker goed gelukt. Ik ben misschien bevooroordeeld omdat ik er zelf zit, maar het is een mooi bedrijf. Ik kan moeilijk dingen uit handen geven maar dat is iets wat ik tot op de dag van vandaag nog steeds moet leren. We hebben een hartstikke leuk team. Ik kan echt wel soms op ze mopperen maar als ik aan het einde van de dag terug denk, ben ik iedere dag weer trots op iedereen, want er wordt met veel passie gewerkt. Mijn oude heer Hennink ( mijn vader ) heeft mij ooit verteld ‘ wie niet kan delen kan ook niet vermenigvuldigen’. Ik denk dat wij zat hebben gedeeld, want man, wat ben ik trots.

In de maandelijkse column neem ik jullie mee in het bedrijfsleven en wat het te maken heeft met mijn achtergrond in de topsport.

Daphne