Achter elke zwendelaar staat een loyale Ilse  

20 June 2021, 22:00 uur
Columns
mainImage

Wat zou er de afgelopen weken door ’t hoofd zijn gegaan van Ilse, de vrouw van Sywert de mondkapjeszwendelaar? Zijn zoontje en dochtertje zijn nog te klein om te beseffen dat papa een christen-democratische oplichter is. En in de peuterspeelzaal worden ze door de klasgenootjes ook nog niet op dit soort dingen afgerekend. Maar die echtgenote moet gaandeweg toch door hebben gekregen dat achter die babyface van haar wonderboy een door en door slecht mens schuil gaat? In hoeverre heeft ze meegedaan of weggekeken? Of is ze diep geschokt en worstelt ze nu met haar echtelijke loyaliteit?

Zelf ben ik ooit vreselijk genaaid door een man die ik lang als goede vriend beschouwde. Ik zag altijd al dat hij niet helemaal deugde, maar dat bagatelliseerde ik. Hij kende ook heel leuke kanten en ik had nooit durven vermoeden dat hij onze vriendschap zó voor eigen gewin zou misbruiken. Ook achter deze man stond een vrouw. Met wie wij talloze etentjes hadden, vakanties en feesten vierden. Hoe heeft manlief zijn door ambitie gedreven schanddaad aan haar verkocht? Had ze nergens twijfels bij zijn uitleg? 

De vraag stellen, is hem bijna beantwoorden. Want wat moet zo’n vrouw? Kun je verwachten dat ze haar huwelijk opbreekt, omdat haar echtgenoot - de vader van haar kinderen - zijn vriend een schoftenstreek heeft geleverd? Moet Ilse haar sneaky Sywert de toegang tot de echtelijke sponde ontzeggen? De deur uitzetten? ‘Stand by your man’, zong Tammy Wynette. Het maakt niet uit wat je echtgenoot uitvreet, dingen doet die je niet begrijpt. ‘Stand by your man. And show the world you love him’. 

De echtgenotes van Hugo Blaaskaak de Jonge en Wopke de Sluwe Hoekstra moeten natuurlijk ook op gezette tijden hun twijfels kennen bij de integriteit van hun partner. Maar ja, ministersvrouw en op Prinsjesdag met een gek hoedje op je hoofd vooraan in de Ridderzaal maakt een hoop goed. De vraag is wanneer je er slecht van gaat slapen? Hoe ver je gaat in het opzij schuiven van je eigen normen en waarden? Wanneer zeg je onvervaard tegen je partner dat er grenzen zijn aan wangedrag? 

Mag je van Sywerts levenspartner Isle verlangen dat zij - mits in gemeenschap van goederen getrouwd - alvast 4,5 miljoen met ‘filantropie’ vergaard belastinggeld aan de staat teruggeeft? Of ligt het meer voor de hand dat de vrouw des huizes - terwijl Sywert de ene smoes op de andere leugen stapelt - naarstig door folders bladert en uitzoekt in welk ver buitenland het best een nieuw gezinsleven kan worden opgebouwd? 

Want eigenlijk is emigreren het enige dat het gezin Van Lienden nog rest. De schande die aan Sywert kleeft, is niet meer weg te wassen. De met list en bedrog verkregen miljoenen teruggeven, kan nauwelijks meer een optie zijn. Dat had dan meteen en spontaan gemoeten. Hoe kun je hier nog verder? Overal waar je je vertoont, ben je het mikpunt van hoon en spot. Nergens ben je meer welkom; de kinderen zullen tot ver in hun pubertijd de schande van hun vader met zich meedragen.

Voetbal-analist René van der Gijp, nooit vies van een grapje, opperde onlangs op televisie dat Sywert met zijn negen miljoen, verdeeld over twee koffers, lekker moet afreizen naar Phuket in Thailand. Maar of Ilse haar rijke doch volstrekt onbetrouwbare echtgenoot graag in een omgeving van bordelen en massagesalons wil zien rondstruinen… Nieuw-Zeeland of Australië lijkt me dan beter. Down Under wonen veel afstammelingen van misdadigers, dus voor de kindjes Van Lienden is dat wel een passende omgeving.  

Maar het is wel ver weg. Veel dubieuze zakenlui en belastingontduikers zoeken hun heil in Monaco. Alleen is negen miljoen euro daar weer net iets te weinig. In het mini-staatje moet je toch eerder in Quote 500-cijfers denken. Bovendien denk ik dat de nieuwe betekenis die Sywert aan het begrip filantropie heeft gegeven in die kringen ook niet goed valt, want in het oude roversnest Monaco hecht men wel aan een façade van quasi-chic. 

Nee, dan ligt Marbella meer voor de hand. Daar stikt het van de Nederlandse criminelen en maakt het niemand wat uit of je je geld hebt verdiend als pooier, afperser of drugshandelaar. Mogelijk verdien je in dat milieu zelfs een zekere mate van respect als je - onder het mom van ’t goede doel - met een partij ondeugdelijke mondkapjes, de juiste contacten en een leugenachtig verhaal ook miljoenen kan binnenharken.