Een hoop gezinnen uit Leidschendam-Voorburg zitten tijdens de Corona-crisis met z’n allen aan huis gekluisterd. Voor een fotoproject fotografeert Pauline Mensink hen, op gepaste afstand, bij de voordeur tijdens deze Corona tijd. Hierbij het verhaal van Willeke en haar gezin 

Wat was ik blij met het berichtje van Pauline over haar initiatief om voordeur portretten te maken. Een plaatje met daarain een tastbare herinnering aan deze toch vaak vreemde tijd. Hoe komen wij als gezin de crisis door? Ik zucht als ik deze zin typ. Eigenlijk best goed, maar in alles voel ik het verlangen naar normaal, dingen doen zonder nadenken, geen afstand tot mensen die ons dierbaar zijn. Een zucht van verlangen naar normaal.​

Kids gingen hele weken thuis naar school, afgelopen weken vrij, vakantie thuis, en nu weer halve weken naar school. Weer even een nieuw ritme vinden. We zijn blij dat scholen weer deels open gaan. Dat het sociale aspect van school weer terug komt in het leven van de kids. Theo werkt vooral vanuit huis. Mijn werk ligt voor het grootste deel stil, in ons brugwachtershuisje komen nu nauwelijks gasten en ook het werk als koster in de Koningkerk is nu heel beperkt.​

De rust die vanzelf is ontstaan in deze tijd is fijn, al is het soms een hele kunst om daarin zelf ook echt rustig te blijven en deze rust te ondergaan. Mooi vind ik het hoe we als gezin intensiever met elkaar optrokken, het heeft ons op een bepaalde manier ook goed gedaan. We voelen ons nog sterker met elkaar verbonden. Dat voelt als een goed vertrekpunt nu we elkaar weer wat meer gaan loslaten, nu de samenleving langzaamaan weer meer open gaat.

Pauline Mensink plaatst de komende periode hiervan een online expositie ook op haar Instagram link en Facebook link