Pieter Offers stopt als voorzitter bij Forum Sport

28 September 2018, 09:59 uur
Sport
mainImage
Digitaal Dagblad
Afbeelding is niet meer beschikbaar

Pieter Offers gaat bij Forum Sport de voorzittershamer neerleggen. Op de website van de zaterdageersteklasser staat hierover een uitvoerig interview waarvan de inhoud voor zich spreekt.

Na 6 jaar bestuurslidmaatschap en 4 jaar voorzitterschap heeft Pieter Offers, voorzitter van ons Forum Sport, besloten om het voorzitterschap over te dragen. Het werd dus tijd voor een interview met hem over deze beslissing, over zijn tijd in het bestuur en over de volgende stap.





Zo Pieter, dat is nogal een beslissing! Wat heeft ervoor gezorgd dat je deze beslissing hebt genomen? 

Dat is, als ik nu terugkijk, eigenlijk heel eenvoudig: tijd en focus. Echter, de beslissing zelf nemen was een langdurig proces. Het bedrijf waarvoor ik werk zit in een transitiefase. Dit heeft veel effect op de organisaties waarmee ik samenwerk en voor wie ik de belangen binnen onze organisatie behartig. Dit is een traject dat nog enkele jaren gaat duren en volledige focus en betrokkenheid van iedereen vereist.

Als voorzitter van Forum Sport ben ik een vrijwillige verplichting met de vereniging aangegaan. De wijze waarop ik dat wil en kan invullen vergt net zo veel focus en betrokkenheid. De laatste maanden merk ik dat de combinatie van werk en voorzitter zijn niet lang meer samengaat. Het lukt mij niet om alles op te pakken en te doen zoals ik dat kan en alleen maar wil doen. ‘Gewoon’ een bestuurder zijn kan ik namelijk niet en dan is er maar één keuze te maken. Twee weken geleden heb ik tijdens de bestuursvergadering aangegeven dat ik als voorzitter en bestuurslid moet stoppen. Een best emotioneel besluit, want het voelt als net te vroeg.


Hoe kijk je terug op je vier jaar voorzitterschap?  

Dat het een leuke, inspannende, inspirerende, hectische, verrassende, soms minder leuke, maar vooral bevredigende periode was. Een periode waarin wij als vereniging en op het complex een flink aantal veranderingen hebben doorgemaakt en waar ik als aanjager een flinke bijdrage aan heb kunnen leveren.

Het was een periode met downs en gelukkig veel meer ups. Als downs denk ik dan vooral aan het overlijden van, in mijn ogen, best veel leden, vrijwilligers en fans van Forum Sport. Bij de ups denk ik aan promoties, kampioenschappen, grote toernooien waarbij honderden spelers op ons complex rondlopen, nieuwjaarswedstrijden en recepties, nieuw type feesten en activiteiten, en de aanpassingen aan het complex. Ook denk ik aan de andere positie die wij als club hebben verworven in het maatschappelijk veld en de samenwerking die met externenis opgestart.

Maar de grootste up voor mij is er toch wel weer iedere week. Een week waarin je ziet dat er door de inzet van onze vrijwilligers getraind en een volledig wedstrijdprogramma gedraaid kan worden met invulling van alle randvoorwaarden die daarvoor nodig zijn. En dat ik daar mijn steentje aan heb kunnen bijdragen is voor mijzelf wel het allerbelangrijkste.

Als je terugkijkt op je voorzitterschap wat waren de moeilijkste momenten? 

De moeilijkste momenten zijn, zoals ik net al zei, die momenten waarop je als club door overlijden afscheid moet nemen van mensen met een groot Forum Sport hart. Dit zijn trieste gebeurtenissen die ons diep in onze ziel raken, maar ook tijden die laten zien hoe sterk wij als clubmensen met elkaar zijn.

Als moeilijkste moment steekt één ding er echt met kop en schouders bovenuit en dat is de periode rond de korreldiscussie. Toen werd al snel duidelijk welke impact de media heeft op een volledig door vrijwilligers gedreven voetbalvereniging. De bijkomende veeleisendheid en mondigheid, die we normaal waarderen, van de leden maken het op dat moment niet eenvoudig om kalm en rustig te blijven, te bezien wat er echt speelt en in overleg met alle betrokkenen het juiste pad te bewandelen.

Wat veel mensen niet weten over deze periode is dat wij met zo’n zes vrijwilligers gemiddeld 25 tot 30 uur per persoon per week hieraan hebben besteed. Dit naast de vele uren die toch al werden gemaakt. Dat is op zich niet erg, daar kies je immers voor. Wat wel erg was, was dat veel leden dachten dat het bestuur het wel eventjes zou fixen. Dit terwijl niemand met zekerheid wist wat er speelde, of er iets speelde en wat de consequenties zouden zijn. Maar het was vooral de discussie waarin wij hebben gemerkt wat dit soort onzekerheid met de emotie van leden en ouders van leden doet. De gewoonweg onbeschofte communicatie en soms dreigende taal richting ons toonde aan dat de sociale omgang aan het veranderen was. Betrokkenen communiceerde met ons zonder te beseffen wat die bejegening met ons als groep of persoonlijk doet. Een groepje dat alles in het werk stelde om te doorgronden wat er echt speelt, de juiste beslissingen te nemen en nadacht hoe de boel bij elkaar gehouden kon worden waarbij de veiligheid van onze spelers en het clubbelang continue gediend moest worden. Je hoort het, nu ik hierover praat, zit dit nog best hoog. Het was een zware periode die heel veel energie heeft gekost. Het was ook een leerzame periode waar uiteindelijk en gelukkig het verlossende woord kwam. Wij konden gewoon rustig verder gaan met wat wij altijd doen, voetballen!

Wat, zo terugkijkend voor mij, echt is blijven hangen en wat nu soms nog naar boven komt, is dat social media en mail voor de schrijver een lekker middel lijkt om onvrede te uiten en de ander het maar te laten oplossen. Wat de schrijver vaak niet begrijpt is dat diegene die het ontvangt louter met liefde voor de club handelt. Dit wordt gedaan met alle kennis, middelen en mogelijkheden die voorhanden zijn. Dit wordt ook nog eens gedaan door vrijwilligers die hier niets voor krijgen. Sterker nog, zij schenken hun onbetaalbare tijd aan de club. Een vrijwilliger die niets dan lof hoort te krijgen. Een persoon die als er iets niet helemaal goed gaat niet de opmerking hoort te krijgen “je doet het niet goed, wat een …. ben jij toch (of erger)”. Iemand die de vraag hoort te krijgen “kan ik je helpen of zal ik het voor je oppakken”. Dit zeg ik niet voor mijzelf, ik heb namelijk best een dikke huid gekregen in de afgelopen jaren, ik zeg dit nu vooral voor de vrijwilligers die keihard voor Forum Sport werken en hier soms niet de credits voor krijgen, die zij behoren te krijgen.

Ik geef jullie graag mee dat het negativisme allemaal zo onnodig is. Forum Sport is een club voor en door de leden. Om dit te kunnen behouden moeten wij een vereniging van mensen blijven. Wij moeten geen “consument van de club” gaan worden. Denk hier alsjeblieft aan bij alles wat je zegt, denkt of doet. Stop alsjeblieft met onvriendelijke en belerende mails. Stop met bashen via social media. Stop met het soms onredelijk fel en boos aanspreken. Praat, bel en regel het gewoon met elkaar!

En wat waren je absolute hoogtepunten? 

Dat is eenvoudig, want dat is ieder moment waarop Forum Sport zich op haar best laat zien. Gedurende de week als onze vaste dag-vrijwilligers, samen met Michiel als verenigingsmanager, werken aan het complex en de club. Als op donderdag het clubhuis vol zit met Forum Sporters en zij een gezellige avond hebben. Op alle middagen en avonden als je leden ziet trainen en genieten van hun sport. De zaterdagochtend als alle jongste jeugdspeler en hun ouders hopen op een overwinning. De zaterdagmiddag waarop ik, samen met Lisette en veel van onze vrienden, langs de lijn sta en zie dat ook veel andere vriendengroepen genieten van het moment. Maar ik denk ook aan de Forum Sport dag waarop wij met elkaar genieten van voetbal, muziek, een hapje en een drankje en het seizoen gezamenlijk afsluiten. Kort samengevat: al die momenten waarop ik zie dat Forum Sport zich echt als een vereniging van glimlachende en genietende mensen toont, die samen iets op poten hebben gezet.

En wat ga je het meest missen? 

Dat moet de energie zijn die ik krijg van al het samenwerken aan en denken over de toekomst van Forum Sport. Het praten en kletsen met onze leden en vrijwilligers langs de lijn. De gesprekken met de gemeente en maatschappelijke partners over hoe wij met Forum Sport een rol in de maatschappij nog beter kunnen invullen. Het praten en brainstormen over de toekomst van het complex zelf. Wat kan beter, anders en mooier. Dus eigenlijk ieder moment waarop ik namens Forum Sport kan en mag meedenken over alles wat in lijn is met de visie zoals die in ons clubhuis hangt.

Je opvolger, waar moet hij of zij aan voldoen? 

Dat is eenvoudig. Mijn opvolger is iemand met club-liefde. Een club-persoon, die begrijpt dat Forum Sport alleen kan voortbestaan als vereniging met een focus op prestatief en recreatief voetbal. Iemand die enthousiast is, mensen in beweging krijgt en die durft door te pakken. Een vrouw of man die sterk is en mensen durft aan te spreken. Iemand die meer dan ik in structuren denkt. Dat is namelijk niet mijn sterkste punt, maar is wel iets wat voor Forum Sport heel belangrijk is. En natuurlijk als laatste iemand die lachend rondloopt, midden in de club staat, de leden kent en voor iedereen met hart voor de club openstaat.

Waar zie je Forum Sport over 10 jaar? 

Over 10 jaar is Forum Sport nog steeds die mooie stabiele vereniging die in het midden van Voorburg en de maatschappij staat. Voetbaltechnisch zijn wij stabiel en spelen in de competities die nodig zijn om te zijn wie wij zijn. Alle leden spelen op het juiste niveau en hebben plezier in het spel en met elkaar. Forum Sport is de club waarvan de leden beseffen dat wij een vereniging zijn die kansen ziet en benut. Een vereniging waar het consumentalisme (‘ik koop toch voetbal’) niet is doorgedrongen. Een vereniging waar mensen die dat wel denken hebben ingezien dat zij niet bij Forum Sport horen. Een vereniging die samen met andere partijen op datzelfde Sportpark ’t Loo zit. Een heringericht Sportpark waar Forum Sport de hoofdhuurder is, maar waar ook functies als een wijkcentrum, ZieZoo kinderdagverblijf, en verschillende gezondheidszorgfuncties hun vaste plek in één gebouw hebben gekregen. Ofwel een bruisende vereniging die zijn dromen durft en kan blijven waarmaken en daarbij nooit vergeet dat zij een voetbalclub is en blijft.

Wat wil je de leden nog meegeven? 

Wij zijn als voetbalvereniging een pad in gegaan richting een vereniging die ook openstaat voor andere ontwikkelingen. Een club waar andere verenigingen organisatorisch, voetbaltechnisch als ook maatschappelijk een voorbeeld in zien. Natuurlijk kunnen dingen beter. Echter als ik luister naar andere besturen en onze omgeving hebben wel best erg groen gras. Forum Sport is nog steeds die stabiele club van ruim 1300 leden en meer dan 70 teams. Een club voor jongens en meiden, mannen en vrouwen, jongeren en ouderen, leden, vrijwilligers en fans, de recreant en de prestatiegerichte speler. Ofwel een sterke, goede, gezellige, enthousiaste en sportieve club. Daar kunnen wij met elkaar trots op en blij om zijn.